مقایسه قدرت پیوندهای S=Oو C=O ساخارینات در کمپلکسهای تتراآکو بیس ساخاریناتو مس(2+) و تتراآکو بیس ساخاریناتو روی(2+)، به کمک نظریه تابعی چگالی (DFT) و اوربیتال طبیعی پیوند (NBO)

Abstract

بررسیهای انجام شده برای کمپلکسهای تتراآکو بیس ساخاریناتو مس(2+) و تتراآکو بیس ساخاریناتو روی(2+) نشان میدهد که امکان برهمکنش از طریق اکسیژنها و همچنین نیتروژن با فلزات وجود دارد، که متداولترین آنها برهمکنش از طریق نیتروژن میباشد. محاسبات نظری صورت گرفته در فاز گازی نشان میدهد یون ساخارینات حدود 145 کیلو کالری بر مول از دوکمپلکس پایدارتر است. ساختار و پیکر بندی های ترکیبات مذکور با استفاده از روش DFT در سطح **B3LYP/6-311G محاسبه شده است. ساختار دو کمپلکس بهینه شده و پارامترهای ساختاری محاسبه شده با نتایج محاسباتی یون ساخارینات در سطح محاسباتی مشابه مقایسه شد. محاسبات NBO نیز برای هر سه ترکیب انجام شد. با مقایسه نتایج NBO و پارامترهای انجام شده میتوان نتیجه گرفت که یکی از جفتهای الکترون غیر پیوندی اکسیژنهای لیگاند ساخارینات در کمپلکسهای تتراآکو بیس ساخاریناتو مس(2+) و تتراآکو بیس ساخاریناتو روی(2+) با برقراری پیوند هیدروژنی با هیدروژنهای لیگاند آکو مجاور باعث کاهش قدرت پیوندهای S=O و C=O نسبت به ساخارینات میشود. اما جفت الکترون غیر پیوندی دوم اکسیژنهای لیگاند ساخارینات در کمپلکسها با برقراری رزونانس باعث افزایش قدرت پیوندهای S=O و C=O نسبت ساخارینات میشوند.