مقایسه‌ی احتمال خطر تخریب سرزمین با مدل پیشنهادی RALDE2 در دو شهرستان استان خوزستان با شرایط اقلیمی متفاوت

Abstract

پژوهش حاضر با هدف دست‌یابی به مدل جدید تهیه شد. این مدل شاخص‌‌‌های مختلفی را از جنبه‌‌‌ها یا معیارهای تخریب ‌‌‌سرزمین و بیابان‌‌‌زایی، یعنی عوامل طبیعی، انسانی و روند تخریب برای یافتن منطقه‌‌ای با خطر بالاتر تخریب و اندازه‌‌‌گیری احتمال وقوع شرایط تخریب بدتر در این مناطق درنظرمی‌گیرد. برای ارزیابی خطر تخریب سرزمین، دو منطقه‌ در شهرستان‌های مسجدسلیمان و امیدیه در شمال‌شرقی و جنوب‌شرقی استان خوزستان انتخاب شدند. دلیل انتخاب این دو منطقه تفاوت در شرایط اقلیمی‌شان بود. نقشه‌ی نهایی خطر تخریب سرزمین با تلفیق هر سه نوع لایه‌های‌ طبیعی و انسانی و روند تخریب، در مقایسه با وضعیت کنونی تخریب در نرم‌‌‌افزار جی‌آی‌اس تهیه شد. برای نشان دادن تصویر آماری دقیق‌‌‌تری از خطر تخریب در آینده، مناطق درمعرض‌خطر به زیرگروه‌هایی با احتمال‌های مختلف خطر‌ طبقه‌‌‌بندی شدند. درصد احتمال خطر با درنظرگرفتن عوامل توان و روند تخریب سرزمین، و با تأکید بر عامل روند بررسی و مدل ارزیابی خطر تخریب سرزمین (RALDE)معرفی شد. نتایج مقایسه‌ی وضعیت خطر تخریب عوامل بررسی‌شده در دو منطقه براساس میانگین وزنی خطر نشان دادند که وضعیت خطر تخریب عوامل انسانی، طبیعی، روند و وضعیت فعلی و درنهایت خطر تخریب سرزمین در منطقه‌ی امیدیه (همه‌ی عوامل با میانگین وزنی بیش‌تر از 5/2) با شرایط اقلیمی گرم و خشک، از مسجدسلیمان (فقط عوامل طبیعی و وضعیت فعلی با میانگین وزنی بیش‌تر از 5/2) با آب‌وهوای مرطوب‌تر، بیش‌تر و حادتر است. این پژوهش نشان داد که تخریب در منطقه‌ی گرم و خشک استان خوزستان بیشتر است.