روزنامه‌نگاری، خطر و میهن‌پرستی /نوشتة :سیلویا واسیبورد/ ترجمة سهیلا صابری

Abstract

بسیاری گفته‌اند روزنامه‌نگاری بعد از یازدهم سپتامبر نوعی "روزنامه‌نگاری جدید“ است. اگر روزنامه‌نگاری قدیم را براساس واقع‌بینی و بی‌طرفی و همچنین سطحی بودن اخبار آن تعریف کنیم روزنامه‌نگاری جدید علاوه بر آنکه به حوادث خبری جهانی توجه می‌کنند، این حوادث را با نگاه ارزشگذارانه چاپ می‌کنند. رسانه‌ها در این حوزه تبدیل به منطقه تماس میان جامعه و خطر شده‌اند، خطری که تأثیرگذار بر هویت فردی و جمعی است. این روزنامه‌نگاری در برگیرنده روح وطن‌پرستی است که از قرار معلوم، اصول معمول روزنامه‌نگاری را در تگنا قرار می‌دهد.<br /> روزنامه‌نگاری بر مبنای اصل وطن‌پرستانه به نوعی در صدد یافتن و باز آفرینی خود در متن جامعه است و بیشتر تمایل دارد تا دوست داشته شود تا اینکه مورد باور مردم قرار گیرد. درباره اینکه عوامل ایجاد روزنامه‌نگاری وطن‌پرستانه چیست، نظرات گوناگونی ارائه شده است، اما ضعف این نوع روزنامه‌نگاری در پوشش‌های خبری مربوط به سیاه‌زخم آشکار شد.<br /> چارلز تیلور پیشنهاد می‌کند روزنامه‌نگاری وطن‌پرستانه به چند سؤال مهم پاسخ گوید.