تحول مفهوم قدرت از سخت به نرم و کاربرد آن از سوی آمریکا در مورد ایران/ نوشته محمدرضا مرندی و زهرا عابدینی

Abstract

<strong>انقلاب اسلامی ایران در اولین اعلان موجودیت خود در تضادی آشکار با دایره تقسیم‌شده قدرت در زمان خود قرار گرفت. جوزف نای قدرت را دارای دو لایه سخت و نرم می­داند (سلیمانی­پورلک، 1389: 24). قدرت نظامی و اقتصادی به مثابه قدرت سخت و نیمه سخت می­توانند دیگران را به تغییر مواضع خود سوق دهند. قدرت نرم عبارت است از «توانایی کسب آنچه می­خواهید، از طریق جذب کردن نه از طریق اجبار و یا پاداش.» در دورة پس از انقلاب، اقدامات آمریکا به دفعات امنیت ملی ایران را به خطر انداخته است. در طول حدود هفت دهة گذشته ایران و آمریکا در مناسبات دو جانبة خود با فراز و فرودهایی بسیاری روبه‌رو شده­اند. از اتحاد استراتژیک تا قطع روابط و درگیری نظامی را می­توان در پرونده مناسبات این دو کشور مشاهده کرد. بررسی مناسبات آمریکا با جمهوری اسلامی ایران نشان‌دهندة این واقعیت است که در دهة اول پیروزی انقلاب، آمریکا بیشتر از قدرت سخت علیه ایران استفاده کرده است که نمونه بارز آن، تحریم‌های اقتصادی، حمله نظامی به طبس، همکاری آمریکا با عراق در طول جنگ تحمیلی و وقوع درگیری‌های مستقیم و غیر مستقیم نظامی این کشور با ایران است. با شکست آمریکا در کاربرد قدرت سخت علیه ایران، این کشور از قدرت نرم علیه ایران استفاده بیشتری کرده است. بر همین اساس سیاست آمریکا در برابر ایران به ویژه پس از 11 سپتامبر آمیزه­ای از شاخص‌های نرم و سخت است که اولی در مقام بسترساز، مکمل و توجیه‌کننده عمل کرده است</strong>