خوشه‌های رسانه‌ای ( از تجمع محلی صنعت رسانه تا جهانی‌سازی اقتصاد فرهنگی ) نوشتة احسان پوری

Abstract

<strong>از بُعد فرهنگی، جهانی‌شدن بیشتر ناظر بر فشردگی زمان، مکان و پیدایش شرایط جدید برای جامعة جهانی و جهانی‌شدن فرهنگ است. این بُعد از جهانی‌شدن بر اقتصاد و سیاست تفوق دارد و عمده توجه آن بر روی مشکلاتی متمرکز است که فرهنگ جهانی با بهره‌گیری از رسانه‌های جمعی برای هویت ملی و محلی به‌وجود می‌آورد.</strong><br /> <strong>به‌واسطة جهانی‌سازی نخست مراکز فعالیت شهری شکل می‌گیرد و اکثر شهرها در </strong><strong>این </strong><strong>روند نقش عمده‌ای را ایفا می‌کنند. به بیان دیگر، جهانی‌سازی روند اضمحلال روابط جغرافیایی نیست؛ بلکه روندی است که شامل بازسازی و احیای سازمان جغرافیایی اقتصاد و روابط اجتماعی می‌شود. جهانی‌سازی در مکان‌های خاص رخ می‌دهد. بر این اساس شهرهای بین‌المللی، مکان‌هایی را برای قوی‌ترین و مؤثرترین شرکت‌ها در بخش رسانه فراهم می‌کنند و به‌عنوان مراکز صنعت فرهنگی عمل می‌کنند. از این رو، خوشه رسانه‌ای یک جامعه است که در آن کار، مسکن و اوقات فراغت همزیستی حقیقی دارند، ارزش افزوده از طریق ادغام اطلاعات با فناوری و فرهنگ ایجاد می‌شود. این اتفاق حاصل تلفیق امکانات فرهنگی، خدمات اداری، خدمات برای تولید، دانشگاه‌ها، آزمایشگاه‌ها و شرکت‌های تجاری دارای جمعیت متمرکز و صاحب تکنولوژی است. این مقاله با توصیف ویژگی‌ها و ابعاد خوشه‌های رسانه‌ای به تبیین جایگاه آنها در جهت توسعه صنعت رسانه‌ها و اثرگذاری آن در رشد اقتصادی دانش‌محور اشاره دارد. همچنین با اشاره به ماهیت خوشه‌های رسانه‌ای و تفاوت‌های آنها با سایرخوشه‌های صنعتی بیان می‌دارد؛ خوشه‌های رسانه‌ای در قالب درگاه ارتباطی منطقه‌ای و بین‌المللی در جهت بسط توسعة فرهنگی و ارتباطات بین‌المللی می‌توانند نقش بسزایی ایفا کنند. </strong>