منطقه‌بندی در خدمات درمانی: مرور شواهد بین‌المللی و تجربه ایران

Abstract

<strong>مقدمه و اهداف</strong>: سطح‌بندی یا منطقه‌بندی خدمات سلامت به چیدمان خاصّ واحدهای تأمین‌کننده خدمات درمانی اشاره دارد؛ به‌نحوی‌که با کمترین هزینه و بهترین کیفیت، خدمات سلامت در اختیار جامعه قرار گیرد. منطقه‌بندی به‌منظور ارائه ارزان‌تر خدمات و توزیع هزینه اثربخش و عادلانه منابع و اجتناب از ارائه خدمات غیرضروری صورت می‌پذیرد. مطالعه حاضر با هدف شناسایی تجارب سایر کشورها انجام گرفته است.<br /> <strong>روش کار:</strong> مطالعه حاضر مرور نظام‌مند و متاسنتز است که تمامی مطالعات فارسی و انگلیسی انجام‌شده که به بررسی راهبردها، الگوها، فرایندها، پیامدها و تجارب سطح‌بندی و منطقه‌بندی در نظام ارائه خدمات سلامت پرداخته‌اند، در مرور نظام‌مند وارد شدند و با استفاده از تکنیک 7 مرحله‌ای متاسنتز تحلیل و ترکیب و تلفیق یافته‌های حاصل از مرور نظام‌مند انجام شد. در این بخش کلیه مقالات، مستندات، گزارش‌ها و شواهد مربوط به منطقه‌بندی هر یک از کشورهای فعال و دارای تجربه مؤثر در پیاده‌سازی سیاست منطقه‌بندی، تجمیع شده و ارائه شده‌اند. بیشترین مستندات منطقه‌بندی خدمات سلامت مربوط به کشورهای آمریکا، کانادا، ایتالیا، برزیل، استرالیا و کوبا است. کاهش هزینه‌ها در کنار افزایش ایمنی و رضایت بیماران از خدمات درمانی مهم‌ترین اهداف و ناهماهنگی در ضعف در ارتباطات و به اشتراک‌گذاری اطلاعات بیماران، مهم‌ترین چالش‌های منطقه‌بندی خدمات درمانی در نظام‌های سلامت هستند. یافته ‏های این مطالعه ضمن بیان اهمیت پیاده‌سازی نظام منطقه‌بندی خدمات جهت دسترسی عادلانه به خدمات مراقبت سلامت، به مزایا و محدودیت‌های منطقه‌بندی نیز اشاره دارد که ضرورت دارد برای طراحی الگوی مناسب منطقه‌بندی در کانون توجه قرار گیرند.