بهبود خون‌سازگاری غشاء پلی‌اترسولفون در اثر تابش با لیزر XeCl در محیط‌های هوا و آب(عادله هاشمی پناه مهرابادی1، هدیه پازکیان2 ، محمود ملاباشی1، مهدیه پازکیان3)

Abstract

در این مقاله به بررسی اثر تابش لیزر اگزایمر XeCl بر بهبود کارایی غشاءهای پلی­اترسولفون، که کاربرد فراوان در ساخت فیلترهای دیالیز خون دارد، با درصدهای متفاوتی از پلی­وینیل­پیرولیدون در دو محیط هوا و آب پرداخته شده است. نتایج نشان می­دهد که محیطی که در آن تابش انجام می­شود در ساختار شیمیایی غشاءها تاثیر بسیاری دارد. این مسئله ناشی از ایجاد پیوندهای مختلف با شدت­های متفاوت روی سطح غشاء در اثر تابش در دو محیط متفاوت است. در اثر تابش نمونه­ها با لیزر در شاریدگی­های بالا پلومی از ذرات کنده شده روی سطح ایجاد می­شود که میزان انتشار آن در هوا و آب متفاوت است. بنا بر نتایج به­دست آمده برهم­کنش بین تابش لیزر و سطح نمونه به سبب تشکیل پلوم پلاسمایی از ذرات هدف و ذرات معلق در اطراف محدوده تحت تابش (در هوا یا آب) می­تواند منجر به واکنش شیمیایی موثر بین سطح تحت تابش و مولکول­های تجزیه شده محیط مانند مولکول های O₂ در هوا یا پیوندهای کششی OH مولکول­های آب شود. برای بررسی این موضوع پیوندهای ایجاد شده روی سطح غشاء در اثر تابش لیزر به­وسیله طیف­سنجی مادون­قرمز مشاهده و قله­های مربوط به هر پیوند مشخص شد. نتایج این آزمایش نشان می­دهد که علیرغم تشکیل گروه­های قطبی روی سطح غشاء هنگام تابش غشاء در آب و هوا، شدت قله مربوط به پیوندهای قطبی OH موثر در آبدوستی و خون­سازگاری غشاءها در تابش­دهی آن­ها در آب بیشتر است. این امر با کاهش میزان زاویه تماس قطره آب و کاهش میزان چسبندگی پلاکت روی سطح غشاءها کاملاً سازگار است.