سرمایه فرهنگی و مدارای اجتماعی (آزمون مدل میمیک)

Abstract

<strong><em>ما در جامعه­ ای زندگی می‏کنیم که اعضای آن دارای اندیشه­ها و رفتارهای متفاوت هستند و متناسب با هر موقعیت اجتماعی یک واکنش ویژه­ای را بروز می‏دهند. یکی از اصولی که در بهبود و رشد روابط انسان با دیگران، تأثیر شگرفی دارد، مدارا و تحمل دیگران است. تحقیق حاضر با استفاده از نظریه­ی منش و میدان بوردیو به دنبال بررسی تأثیر سرمایه­ی فرهنگی بر ارتباطات بین فردی با تأکید بر مدارای اجتماعی و به­طور خاص مدارای رفتاری می‏باشد جامعه­ی آماری این پژوهش کلیه­ی جوانان 35-18 سال شهر ساری (176996 نفر) بوده که با استفاده از فرمول کوکران، 400 نفر از آنها به‏عنوان حجم نمونه‏ی تحقیق انتخاب شده‏اند؛ همچنین </em></strong><strong><em>داده‏های مورد نیاز تحقیق از طریق ابزار پرسشنامه به روش میدانی گردآوری شده است. تحلیل داده نیز به وسیله‏ی نرم­افزارهای </em></strong><strong><em>SPSS</em></strong><strong><em>و </em></strong><strong><em>Amos</em></strong><strong><em> انجام گردیده است. </em></strong><strong><em>نتایج تحقیق نشان داد که بین سرمایه</em></strong><strong><em>­ی</em></strong><strong><em> فرهنگی و ابعاد آن با مدارای اجتماعی (رفتاری) رابطه و تأثیر معناداری وجود دارد؛ </em></strong><strong><em>همچنین</em></strong><strong><em>نتایج بیانگر آن است که رابطه­ی بین ابعاد سرمایه­ی فرهنگی و مدارای رفتاری معنی‏دار و مثبت می‏باشد. نتایج مدل ساختاری نشان می‏دهد که ابعاد سرمایه‏ی فرهنگی 28 درصد از تغییرات مدارای اجتماعی را تبیین کرده است.</em></strong>