بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر میزان نشاط در استان خوزستان

Abstract

<em>نشاط و شادمانی، پدیده­ای اجتماعی است که نظریه­پردازان مختلف با دیدگاه­های متفاوتی به آن نگریسته­اند. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان نشاط و عوامل اجتماعی مؤثر بر آن انجام گرفته است. جامعه­ی آماری این پژوهش شامل شهروندان استان خوزستان در تابستان 1390 است که 15 تا 65 سال سن دارند. با توجه به تنوع جامعه­ی آماری و گستردگی استان، نمونه­گیری به صورت چند مرحله­ای انجام شد و بر این اساس حجم نمونه 987 نفر انتخاب گردید. برای سنجش میزان نشاط از پرسشنامه­ی جامع آکسفورد پس از انجام آزمون پایایی استفاده گردید. نتایج حاکی از آن است که میزان نشاط در بین 9/1 درصد از پاسخگویان در حد کم و در مقابل 5/19 درصد از میزان نشاط بالایی برخوردارند؛ همچنین 6/78 درصد از پاسخگویان نیز دارای میزان نشاط متوسط هستند. بنابراین به طور کلی می­توان گفت که پاسخگویان از میزان نشاط متوسط رو به بالایی برخوردار هستند. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند متغیری نیز نشان می­دهد که احساس آنومی، احساس امنیت، اعتماد اجتماعی، دینداری، احساس محرومیت و سن تأثیر معنی­داری بر میزان نشاط اجتماعی داشته­اند، به نحوی که این 6 متغیر با توجه به ضرایب </em><em>β</em><em> به ترتیب بیشترین تأثیر را بر متغیر وابسته داشته­اند.</em>