جایگاه فقه معارف اسلامی در فرهنگ سازمان‌های حفاظتی نظام جمهوری اسلامی ایران

Abstract

باتوجه به آن که نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران بر پایه دین و مکتب اسلام بنا شده و بانی فرهنگ انقلاب حضرت امام خمینی‌خود عارف و فیلسوفی بزرگ و فقیهی جامع بوده‌اند، لازم است در تمام ارکان و ابعاد این نظام اسلامی به‌مسائل فرهنگی که بخش اعظم آن محصول مباحث فقهی و معرفتی است توجه کامل شود. یکی از این ارکان نظام، نهادهای امنیتی و حفاظتی و اطّلاعاتی هستند. در مقاله توصیفی و تحلیل محتوائی حاضر، با مراجعه به منابع مربوط به مبانی اعتقادی و فقهی که تعالی فرهنگ مطلوب شرعی بدان وابسته است از یک سو و از سوی دیگر با شناخت و بیان خلاء‌ها و کاستی‌های موجود که از مطالعه مدارک رسمی سازمان و طی جلسات کارشناسی و تجربی مدیریت راهبردی سازمان در طی چند سال به‌روش مشاهده حضوری[1] حاصل شده است، به این موضوع پرداخته شده و پس از تعریف فقه اطلاعاتی به بیان جایگاه فقه حداکثری در منظر حضرت امام و مقام معظم رهبری اشاره شده است. در این حوزه، به آثار وضعی گناهان و تأثیر گناه در سوء فهم انسان توجّه شده، و ضرورت احتیاط را به عنوان مهمترین مبانی اخلاقی معرفی کرده، اعتقاد به‌غیب، ولایت تشریعی را نیز به‌عنوان مبانی معرفتی و مساله ضرورت حفظ نظام، تقدم احکام ثانوی، ترجیح اهم بر مهم، رعایت ضرورت‌ها و پرهیز از مکر و خدعه و توهم تکلیف به‌عنوان مبانی مهم فقهی در فقه اطلاعاتی است

[1]- Clinical Approach