الگوی کنترل راهبردی شبکه محور صنایع دفاعی جمهوری اسلامی ایران

Abstract

استفاده از توانایی‌های تحقیق و توسعه در کشور در قالب شبکه‌های همکاری، تحت عنوان رویکرد « هسته – شبکه »، یکی از مهم‌ترین رویکردهای صنایع دفاعی برای پاسخ‌گویی و انطباق با تحولات محیطی شگرف و شتابان و نیازهای پیش رو می باشد که آن را از یک سازمان متمرکز وسلسله مراتبی، به یک سازمان با مراکز کلیدی به نام هسته ها و روابط عمیق وگسترده با مراکز بخش ملی تبدیل می‌کند؛ اما نبود یک الگو‌ی کنترلی جامع و یکپارچه در همکاری صنایع دفاعی و شبکه همکاران بخش ملی‌، باعث عدم ایجاد یک رابطه‌ی پایدار و امن، بین آنان گردیده است. تداوم این وضعیت ممکن است بر پایداری، امنیت و موفقیت همکاری صنایع دفاعی با بخش ملی خدشه وارد نماید. این پژوهش، ادبیات و تئوری های مدیریت و کنترل راهبردی را توسعه داده و با تعیین مهم ترین عوامل مؤثر بر تعامل موفق صنایع دفاعی با همکاران بخش ملی، ضمن تکامل وضعیت جاری کنترل راهبردی در صنایع دفاعی کشور، زمینه مناسب برای هماهنگی و هم افزایی نهادهای مدیریتی و نظارتی صنایع دفاعی را فراهم می نماید. این تحقیق با هدف دستیابی به الگوی کنترل راهبردی صنایع دفاعی و پاسخ به این سؤال که عوامل و مؤلفه های کنترل راهبردی شبکه محورصنایع دفاعی کدام است، انجام گرفت و به لحاظ ماهیت و هدف؛ توصیفی، به لحاظ نتایج و دستاورد؛ کاربردی- توسعه ای و به لحاظ روش؛ آمیخته است. جامعه آماری تحقیق، تعداد 140 نفر از مدیران ارشد سازمان‌های صنعتی، تحقیقاتی و ستادی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی‌ایران می باشد. حجم نمونه آماری باتوجه به جدول مورگان، تعداد 104 نفر تعیین گردید. پرسشنامه محقق ساخته 30 سؤالی درباره ی متغیرها و مدل مفهومی تحقیق به تعداد پنج عامل و 20مؤلفه طراحی، و روایی صوری و محتوایی آن، توسط خبرگان، و پایایی آن، با آزمون کرونباخ تأیید گردید. نتایج حاصله بیانگر این است که به ترتیب، عامل بازآفرینی درونی صنایع دفاعی با چهار مؤلفه دارای رتبه اول، عامل نتایج و اهداف راهبردی صنایع دفاعی با چهارمؤلفه دارای رتبه دوم، عامل مفروضات راهبردی وپویش راهبردی با دومؤلفه دارای رتبه سوم، عامل ظرفیت همکاری متقابل صنایع دفاعی و شبکه با پنج مؤلفه دارای رتبه چهارم و عامل توانایی صنایع دفاعی در مدیریت همکاری با شبکه با پنج مؤلفه دارای رتبه پنجم اهمیت در الگوی تحقیق هستند.