شناخت مقوله انرژی در حوزه نظامی از منظر بکارگیری قابلیت های فناوری نانو

Abstract

با تداوم روند توسعه و بکارگیری فناوری نانو در کشورهای پیشرو علم و فناوری جهان و نمایان شدن تدریجی قابلیت­های بی نظیر آن به خصوص در بخش انرژی حوزه نظامی یعنی سبکسازی و ارتقاء توانِ منابع انرژی و مواد پر انرژی سامانه­ها و همچنین افزایش تنوع روش­های تبدیل، تولید و ذخیره سازی انرژی سامانه­ها، فرصت­ها و تهدیدهای جدیدی پدید آمده که بکارگیری آنها نیازمند ملاحظه و تامل دقیق در اولویت­بندی سامانه­ها با هدف ارتقاء توان نظامی و تخصیص هدفمند بودجه و اعتبار لازم در این حوزه می­باشد. بدیهی است اخذ تصمیمات کلان و راهبردی بر اینپایه ­ نقش مهمی در کسب سطوح بالاتر امنیت و اقتدار نظامی کشور داشته و در راستای تحقق اهداف چشم انداز 1404 جمهوری اسلامی ایران می­باشد. با این نوشتار، تحقیق پیش رو با هدف "ارائه شناخت مقوله انرژی در حوزه نظامی از منظر بکارگیری قابلیت­های فناوری­نانو" با رویکردی آمیخته در ابتدا و به روش کیفی و استفاده از اسناد و مدارک به جمع آوری ادبیات و طراحی مدل مفهومی تحقیق پرداخته و در ادامه با استفاده از روش کمی با ابزار پرسشنامه و جمع آوری داده­ها از جامعه نمونه که منطبق بر جامعه آماری مدیران راهبردی حوزه نظامی کشور که دست اندر کار امور فناوری بوده و آشنایی کافی به فناوری نانو را نیز دارا بودند (به تعداد 56 نفر) و تجزیه و تحلیل آن با نرم افزار پیشرفته"Smart PLS" به اولویت­بندی بخش­های مختلف حوزه نظامی بر اساس میزان تاثیر این بکارگیری در ارتقای توان نظامی کشور پرداخته است. نتایج این تحقیق نشان داد که بیشترین میزان تاثیر قابلیت­های فناوری نانو در مقوله انرژی حوزه نظامی کشور در سامانه­های بخش فاوا و جنگال حوزه نظامی و سپس در سامانه­های بخش دریایی و زمینی و در ادامه و به ترتیب در سامانه­های بخش­های هوایی، پدافند هوایی، فضایی و طب نظامی کشور می­باشد که با توجه به نزدیکی مقادیر ضرایب بارعاملی آنها، می­توان نتیجه­گیری نمود، تمامی بخش­های حوزه نظامی کشور تا افق 1404 به مقدار زیادی در مقوله انرژی از قابلیت­های فناوری نانو متاثر می­گردند.