بررسی عوامل فرصت‏زا و تهدید آفرین در رابطه با کشور امارات و نقش هریک در همگرایی یا واگرایی

Abstract

اینتحقیق به دنبال شناسایی عوامل فرصت‏زا و تهدیدآفرین کشور امارات در همگرایی یاواگرایی (فرصت‏ها و چالش‏ها) با جمهوری اسلامی ایران است و برای شناخت محیطی، اینسؤال مطرح می‏گردد که موانع و چالش‏های فراروی ایران برای رسیدن به همگراییمنطقه‏ای با کشور امارات چیست؟ و جمهوری اسلامی ایران از چه فرصت‏هایی در کشورامارات، برای تسریع در روند همگرایی و پرهیز از واگرایی منطقه‏ای، می‏تواند بهرهببرد؟ برای پاسخ به این پرسش‏ها ابتدا چارچوب نظری همگرایی و رویکردهای مختلف آنبررسی و هم‌چنین عوامل و چالش‏هایی که موجب واگرایی منطقه‏ای می‏گردند، تبیین ‏شد.این تحقیق به روش توصیفی تحلیلی انجام شد و این عوامل به روش کتابخانه‏ای و تحلیلاسنادی استخراج و با طراحی پرسشنامه، نظر جامعه آماری در خصوص میزان نقش و کارکرداین عوامل در همگرایی یا واگرایی کشور امارات با جمهوری اسلامی ایران، به روشپیمایشی به دست آمد. جمع‏آوری اطلاعات از روش تحقیقات میدانی با استفاده ابزارپرسش‏نامه محقق ساخته و سؤالات آن با استفاده از طیف لیکرت تهیه شد. ضریب رواییمحتوایی شاخص‏ها از حداقل ضریب محتوایی (0.62)بیشتر شد، و از روایی بسنده برخوردارگردید پایایی از روش دو نیمه کردن با استفاده از آزمون گاتمن، 0.85 به ‏دست آمد. درنهایتعواملی هم چون «وابستگی کشور امارات بهتنگه هرمز»، «شیعیان امارات»، «فرهنگ و دین»، «سپر دفاع موشکی»، «پیمان‏های نظامیامارات»، «نهایی نشدن مرز امارات با ایران»، «همکاری با قدرت‏های جهانی»، «سیاست‏هایمنطقه‏ای امارات»ازجمله عواملی هستند که در همگرایی یا واگرایی کشور امارات باجمهوری اسلامی ایران نقش مهمی دارند.