تحلیل الگوهای فضایی- مکانی طبقه خلاق در شهرستان‌های ایران

Abstract

نظریه‏ های جدید از طبقه خلاق به‌عنوان موتور محرکه‌ خلاقیت و به‌تبع آن رشد به‏ویژه رشد اقتصادی نام می‌برند. این پژوهش بر آن است تا با استفاده از ادبیات نظری مربوط به طبقه خلاق، این مفهوم را در سطح شهرستان‌های ایران مورد سنجش قرار دهد و الگوهای فضایی حاکم بر انتخاب مکانی طبقه خلاق را با استفاده از روش‌های تحلیل فضایی بررسی کند. برای این منظور، از شاخص‌های خودهمبستگی فضایی در نرم‌افزار GIS استفاده‌ شده است. یافته‌های مقاله نشان از ناموزونی پراکندگی طبقه خلاق در ایران دارد. تهران به‏دلیل ایفای نقش پایتختی، در کنار نظام سیاسی تمرکزگرا و نظام اقتصادی شبه‏سرمایه‌داری رانتی در کشور، به مکانی برای جذب و انباشت طبقه خلاق ایران تبدیل شده است.