انحراف از نوعثمانی‌گرایی و کودتا در ترکیه

Abstract

hز نظر این مقاله، کودتای 15 ژوئیه در ترکیه ناشی از انحراف در مفهوم نوعثمانی‌گرایی و تیپ ایده‎آل آن بوده است. در واقع، این مفهوم بعد از سال 2002 در قالب چهار مدل الهام‏بخشی، فعال‌گرایی غیراجبارآمیز، فعال‌گرایی اجبارآمیز و مدل جوانک بزدل در دو عرصه داخلی و خارجی عمل کرده است، که سه مدل آخر با انحراف در مدل الهام‏بخشی، زمینه‌های کودتا را فراهم کردند. ضدکودتای اردوغان هرچند سبب تضعیف جامعه مدنی خواهد شد، اما توان زایل‏کردن آن را ندارد، بلکه صرفاً پیش‏روی آن را به تأخیر می‌اندازد. سیاست‌های اردوغان در برساختن تیپ ایده‎آل نوعثمانی‌گرایی به عنوان الگویی در دو حوزه داخلی و خارجی، با تناقض روبه‏روست و در آینده نه چندان دور گرفتار ظرفیت‎های کارای همین جامعه مدنی شده و قدرت را واگذار خواهد کرد. دوران اردوغان از این پس دوران تمرکز بر بحران‌های داخلی از منظر پلیسی و تساهل منفعلانه در سیاست خارجی خواهد بود.<br /> <strong> </strong><br />