تهدیدهای نوین و گذار به حکم‌رانی راهبردی؛ با نگاه به جمهوری اسلامی ایران

Abstract

پارادایم امنیتی در حال تکوین و متحول پس از جنگ سرد و غالب‌شدن بر پارادایم پیشین مبتنی بر دولت‌محوری، نیاز مطالعات امنیتی به رویکردی جدید را بیش از پیش ضروری ساخته است. امروزه، با ایجاد فضای جدید و پدیداری تهدیدهای نوین، پارادیم نوین به ویژه پس از یازدهم سپتامبر هم دولت‌محور است و هم فرادولتی. با ورود کنش‌گران غیردولتی به مسائل دفاعی- امنیتی، شاهد نوعی پارادایم دووجهی دولتی- غیردولتی هستیم. با تهدیدهای نوین، سیاست‌گذاران ناچارند در تدوین استراتژی‌های دفاعی- امنیتی نو، بر گفتمان همکاری دولتی و غیردولتی تکیه کنند. نوشتار حاضر این نوع تعامل را در برابر تهدیدهای نوین مشمول «حکم‌رانی راهبردی» دانسته و آن را در دیدگاه امنیتی جمهوری اسلامی ایران بررسی می‌کند.