سنجش تأثیر شاخص حمایت و پشتیبانی مدیریتی در ارزیابی کارکرد واحدهای پژوهشی

Abstract

مطالعات نشان میدهد که از موانع اصلی نظام نوآوری در کشور، نبود معیارهای درست و مؤثر ارزیابی کارکرد، سنجش و نظارت بر فعالیتهای پژوهشی است. بیشک یکی از شاخصهای مؤثر در ارزیابی کارکرد واحدهای پژوهشی، شاخص حمایت و پشتیبانی مدیریتی است. این شاخص از بعد درونسازمانی شامل حمایتهای مدیریت داخل دانشگاه از واحدهای پژوهشی و از بعد برونسازمانی مرتبط با فضای حمایتی دولت به علت سیاستهای بالادستی و اولویت گذاری در کشور است که این حمایتها در قالب قوانین و مصوبههای دولت، مجلس و ... انجام میگیرد. این حمایتها اثر به سزایی در کارکرد واحدهای پژوهشی داشته و باید در شاخصهای ارزیابی کارکرد در نظر گرفته شود، زیرا بودجه های پژوهشی در حوزههای مختلف علوم و فناوری بهطور مساوی تسهیم نشده است و عقد قرارداد درحوزهای علمی که مورد حمایت و پشتیبانی ویژه در مقطع زمانی خاص قرار میگیرد خیلی راحتتر و آسانتر از زمینهای است که به دلایل مختلف در کشور نظیر واردات فناوری و کالاها و ... مورد حمایت قرار نمیگیرد. در این مقاله مدلی برمبنای کارایی برای ارزیابی کارکرد واحدهای پژوهشی با در نظر گرفتن شاخص حمایت و پشتیبانی ویژه مدیریت طراحی شده و نتایج اجرای آن برای تعدادی از واحدهای پژوهشی دانشگاه صنعتی امیرکبیر به عنوان نمونه ارائه شده است. از نتایج به دست آمده از این ارزیابی میتوان مسیر فعالیتهای واحدهای پژوهشی را تعیین کرد و برای حمایت و پشتیبانی بیشتر از واحدهای پژوهشی فعالتر استفاده کرد، واحدهای پژوهشی با کارکرد ضعیفتر را شناسایی و با آسیب شناسی دلایل عدم فعالیت کافی در رفع مشکلات آنها اقدامات جدی اتخاذ کرد.