نوآوری باز و نقش آن در نظام علم و فناوری با رویکرد اجتماعی

Abstract

کارکرد نوآوری تنها به چگونگی اقدامات افراد و نهادها وابسته نیست، بلکه به چگونگی تعاملات آن‌ها با یکدیگر به‌عنوان عاملی در سیستم نوآوری مربوط می‌شود. این تعاملات و نقش کاربران در نوآوری را می‌توان در قالب نوآوری باز و اجتماعات نوآوری بررسی کرد که بر نظام علم و فناوری تأثیرگذار است. نوآوری باز به‌عنوان پارادایمی نوین برای مدیریت اقدامات نوآورانه شرکت‌ها، متکی به شرایط نهادی بیرونی گوناگونی است که ریشه در زمینه‌های اقتصادی- اجتماعی ویژه‌ای دارد. در این رویکرد، کاربران به‌عنوان گروه‌های اجتماعی مطرح می‌شوند که در ایجاد فناوری نقش داشته و از طریق ابزارهای اجتماعی و منابع آنلاین، ایده‌های خود را نه‌تنها با یکدیگر بلکه با بنگاه‌های اقتصادی به اشتراک می‌گذارند. با به اشتراک‌گذاری این ایده‌ها، کاربران دیگر می‌توانند آن‌ها را بپذیرند، نظرات خود را در مورد آن‌ها بیان کنند، آن‌ها را بهبود بخشند و در نهایت، بنگاه‌ها این نوآوری‌ها را شناسایی و تجاری‌سازی کنند. در این مقاله تلاش شده است به بررسی این رویکرد نوین و نقش آن در نظام علم و فناوری پرداخته شود و برخی از مهم‌ترین آثار و نتایج آن با تأکید بر منابع اجتماعی و شبکه‌های نوآوری مورد توجه قرار گیرد.