نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorحسنی, مهدیfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-08T22:14:42Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-29T22:14:42Z
dc.date.available1399-07-08T22:14:42Zfa_IR
dc.date.available2020-09-29T22:14:42Z
dc.date.issued2008-08-22en_US
dc.date.issued1387-06-01fa_IR
dc.date.submitted2017-08-20en_US
dc.date.submitted1396-05-29fa_IR
dc.identifier.citationحسنی, مهدی. (1387). چیستی مشروعیت دو گانه در اندیشه سیاسی شیعه. انسان پژوهی دینی, 5(16), 73-97. doi: 10.22034/ra.2008.26962fa_IR
dc.identifier.issn6024-2251
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22034/ra.2008.26962
dc.identifier.urihttp://raj.smc.ac.ir/article_26962.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/128187
dc.description.abstractمشروعیت مفهومی است که از دیر باز در کانون توجه فلسفه و اندیشه سیاسی قرار داشته است. روسو معتقد بود دولتی می تواند برای مدتی طولانی حکومت کند که قدرت را به حق و فرمانبرداری از خود را به وظیفه تبدیل کند. این «حق» و «وظیفه» بنیان مشروعیت ها را شکل می دهد. در نظریه اجتماعی معاصر، مشروعیت مهم ترین مولفه اعمال اقتدار است که دولت و مردم هر دو مشترکا آن را پذیرفته­اند. منابع مشروعیت در نظام های سیاسی متفاوت است. قانون بشری، هنجارهای دینی، زور و سلطه و .... در جمهوری اسلامی ایران سه نظریه در باب مبنای مشروعیت نظام سیاسی وجود دارد: نظریه نصب، نظریه انتخاب و نظریه ترکیب  الهی – مردمی. در این نوشته ما به دنبال این مساله هستیم که مبنای مشروعیت نظام سیاسی شیعی، قانون مبتنی بر وحی است. فقیه جامع الشرایط منتصب از جانب خدا به نصب عام به اعتبار وظیفه تحقق بخشی به شریعت و مشروعیت دارد. از سوی دیگر بدون آراء مردم، نظام کارآمدی و مقبولیت نخواهد داشت و اجرایی نخواهد شد. از نگاه دیگر  می توان آن را نوعی «قرار داد اجتماعی» بین حکّام مسلمان و مومنین دانست. رویکرد این نظام سیاسی اصالت وظیفه و رساندن جامعه به سعادت و مشروعیت آن منوط به تحقق این مسأله است.fa_IR
dc.format.extent147
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherمجتمع آموزش عالی شهید محلاتی (ره)fa_IR
dc.relation.ispartofانسان پژوهی دینیfa_IR
dc.relation.ispartofReligious Anthroplogyen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22034/ra.2008.26962
dc.subjectمشروعیت دو گانهfa_IR
dc.subjectاندیشه سیاسیfa_IR
dc.subjectفقیه جامع الشرایطfa_IR
dc.subjectنصب عامّfa_IR
dc.titleچیستی مشروعیت دو گانه در اندیشه سیاسی شیعهfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentمربی علوم سیاسی مجتمع آموزش عالی شهید محلاتیfa_IR
dc.citation.volume5
dc.citation.issue16
dc.citation.spage73
dc.citation.epage97


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد