بهبود کارآیی کودهای شیمیایی و امکان کاهش مصرف آن ها با کاربرد کودهای زیستی در تولید ذرت

Abstract

به منظور ارزیابی امکان کاهش مصرف کودهای شیمیایی با استفاده از جایگزینی کودهای زیستی، آزمایشی مزرعه­ای بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 12 تیمار و4 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه در سال 1392 اجرا گردید. فاکتور اول (A) شامل کود شیمیایی در سه سطح (a₁: بدون مصرف کود، a₂: مصرف 150 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژنه و a₃: مصرف 75 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژنه + 50کیلوگرم در هکتار سوپر فسفات تریپل) و فاکتور دوم (B) شامل کود زیستی در چهار سطح (b₁: عدم تلقیح، b₂: تلقیح با نیتروکسین، b₃: تلقیح با فسفاته بارور2 و b₄: تلقیح با فسفاته بارور2 + نیتروکسین) بودند. نتایج نشان داد که کاربرد کودهای شیمیایی و زیستی سبب افزایش معنی­دار شاخص کلروفیل، تعداد دانه در بلال، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیکی و عملکرد دانه گردید. در این مطالعه کاربرد توام نیتروکسین و فسفاته بارور2 از لحاظ بهبود عملکرد و اجزای عملکرد ذرت موثرتر از کاربرد انفرادی آن­ها بود. همچنین، کاربرد نصف کودهای شیمیایی نیتروژنه و فسفره به همراه تلقیح بذور با هر دو نوع کود زیستی ایده‌آل­ترین شرایط را برای رشد ذرت فراهم آورد. در این ترکیب تیماری با توجه به اینکه از کودهای شیمیایی به صورت متعادل استفاده می‌شود، خطرات زیست محیطی آن­ها نیز می­تواند کم گردد. یافته‌های این پژوهش نشان داد که کودهای زیستی در ترکیب با کودهای شیمیایی می‌توانند به واسطه افزایش جذب مواد غذایی از خاک، عملکرد و اجزای عملکرد ذرت را افزایش دهند.