ارزیابی پتانسیل گرمایش جهانی برنج در الگوهای کشت اول و دوم (مطالعه موردی: شهرستان ساری)

Abstract

این مطالعه با هدف بررسی پتانسیل گرمایش جهانی برنج در شرایط کشت اول و دوم در شهرستان ساری به صورت پرسشنامه­ای در سال 1393 انجام گردید. نهاده­های ورودی شامل انرژی ماشین­آلات، سوخت، کودها و سموم شیمیایی و ستاده­ها شامل کاه و کلش برنج بود. سپس با استفاده از ضرایب تبدیل نهاده­ها، پتانسیل گرمایش جهانی تعیین شد. نتایج نشان داد که پتانسیل گرمایش جهانی در الگوی کشت دوم (1187 کیلوگرم معادل CO2 در هر هکتار) 20 درصد بالاتر از کشت اول (990 کیلوگرم معادل CO2 در هر هکتار) محاسبه گردید. میزان پتانسیل گرمایش جهانی به ازای هر تن شلتوک در کشت دوم (498 کیلوگرم معادل CO2) 101 درصد کمتر از کشت اول (248 کیلوگرم معادل CO2 در هکتار) تعیین گردید. پتانسیل گرمایش جهانی بر حسب گیگاژول انرژی خارج شده در دو الگوی کشت تفاوت زیادی داشت و در کشت اول و دوم به ازای هر گیگاژول انرژی تولید شده به ترتیب برابر با 12 و 24 کیلوگرم معادل CO2 پتانسیل گرمایش جهانی ایجاد گردید. نهاده سوخت مصرفی در هر دو الگوی کاشت بیشترین پتانسیل گرمایش جهانی را ایجاد کرد و در کشت اول و دوم به ترتیب 56 و 69 درصد از پتانسیل گرمایش جهانی کل را شامل گردید. در هر دو الگوی کاشت دومین نهاده تشدیدکننده پتانسیل گرمایش جهانی کود نیتروژن بود؛ به طوری­که در کشت اول 29 درصد و در کشت دوم 16 درصد از پتانسیل گرمایشی کل را به خود اختصاص داد. سومین ورودی تشدیدکننده در هر دو الگوی کشت، حشره­کش بود که در هر دو الگو سهم شش درصدی از پتانسیل گرمایش جهانی کل را شامل شد.