بررسی انواع تصویر در شعرک‌ها

Abstract

<em> از دیرباز تاکنون، یکی از اشکال شعر شکل کوتاه آن بوده است. این فرم که در دوره معاصر به یکی از گونه‌های شعر فارسی تبدیل شده است، در سال‌های اخیر بیشتر به آن توجه شده و در حال استقلال است. صرف‌نظر از نام‌هایی که پیش از دوره معاصر بر این شکل شعری نهاده‌اند، در عصر حاضر از نیما تاکنون عناوینی چون طرح، شعرک، هایکو، فرانو، آنک، شعر پیامکی و سه‌گانی بر نوع خاص آن اطلاق می‌شود؛ اما گاه این مفاهیم خاص با مفهوم عامِ کوتاهی شعر دچار اختلاط و موجب ابهام‌هایی در تشخیص آن‌ها از یکدیگر می‌شود. بر مبنای این، پژوهش حاضر با تکیه بر دو ویژگی بارز شعرک‌ها؛ یعنی ایجاز و تصویرگرایی به روش تحلیل و توصیف، انواع تصویر را ازلحاظ نوع کارکرد، ساختار و سطح اندیشگی، در شکل‌های مختلف شعر کوتاه بررسی می‌کند. هدف از این پژوهش آشنایی با خصوصیت‌های زیبایی‌شناسی، به‌ویژه تصویر آفرینی در جریان‌های ادبی معاصر و پس ‌از آن شکل کوتاه هر جریان در شعر پیشگامان آن است. پژوهندگان درنهایت به این نتیجه می‌رسند که کوتاه‌سرایی به شکل هدفمند و تخصصی با شعر کوتاه اتفاقی تفاوت بسیار دارد و این تفاوت در انتخاب نوع تصویر شعری تأثیرگذار است.</em><br /> <em> </em>