اثر تغذیه کوتاه مدت جیره پرانرژی و تزریق گونادوتروپین‌های جفتی بر دینامیک فولیکولی، متابولیت‌های خون و عملکرد تولیدمثلی میش‌های نایینی

Abstract

در این مطالعه اثر مصرف کوتاه‌مدت جیره حاوی انرژی زیاد و تزریق گنادوتروپین‌ جفت اسب1 (eCG) و گنادوترپین جفت انسان2 (hCG) بر دینامیک فولیکولی، متابولیت‌های خون و پاسخ تولید مثلی میش‌های نائینی بررسی شد. از 45 رأس میش نایینی 3 تا 4 ساله استفاده شد که به سه گروه 15 رأسی تقسیم شدند. تیمارها شامل: 1- جیره نگهداری همراه با تزریق eCG (Me)، 2- جیره کوتاه‌مدت پر انرژی همراه با تزریق eCG (HEe) و 3- جیره کوتاه‌مدت پر انرژی همراه با تزریق eCG و hCG (HEeh). چرخه فحلی تمام میش‌ها با اسفنج‌ حاوی پروژسترون به‌مدت 12 روز در فصل تولیدمثلی، همزمان شد. تغذیه کوتاه مدت جیره پرانرژی به‌مدت 6 روز (از 4 روز قبل گذاشتن اسفنج تا 1 روز پس از برداشتن آن) انجام شد. تزریق eCG یک روز قبل از برداشتن اسفنج و تزریق hCG در روز برداشتن اسفنج و یک روز پس از آن انجام شد. نتایج نشان داد که صرف نظر از نوع هورمون تزریق شده، مصرف کوتاه مدت جیره پرانرژی جمعیت فولیکول‌های متوسط و بزرگ را افزایش (05/0>P) داد. در گروه‌های مصرف کننده جیره پرانرژی غلظت گلوکز، کلسترول و انسولین بیشتر (05/0>P) و غلظت نیتروژن اوره‌ای سرم کمتر (05/0>P) از گروه Me بود. قبل از برداشتن اسفنج، غلظت استرادیول در گروه-های HEe و HEeh کاهش (05/0>P) و پس از آن افزایش (05/0>P) یافت. گروهHEeh بیشترین (05/0>P) نرخ دوقلوزایی (9/42%) را داشت. به‌طور کلی تغذیه کوتاه‌مدت جیره پرانرژی همراه با تزریق گنادوتروپین‌های جفتی موجب افزایش توسعه فولیکولی، تغییر فراسنجه‌های خونی و بهبود عملکرد تولیدمثلی میش‌های نایینی شد.