حافظ و آشنایی‌زدایی در قلمرو تلمیح
چکیده
تلمیح از آشناترین و پرسابقه‌ترین شگردهای بلاغی در ادبیات ایران و جهان است. در این نوشتار به شیوه‌های کاربرد تلمیح در معنای ویژه‌تر و رایج‌تر آن که عبارت از اشارات داستانی است، در شعر حافظ توجه می‌شود. حافظ تلمیحاتی آشنا را در نمونه‌هایی چشمگیر، به شکل و شیوه‌ای ناآشنا و متفاوت روایت می‌کند. گاه داستان را از گونه‌ای دیگر می‌نگرد و گاه از ایهام و تناسب در پیچیده کردن ساختار اشاری و تداعی‌انگیز تلمیح بهره می‌گیرد. از شگردهای شاخص او در این زمینه آمیزش سنت‌های گوناگونی است.
کلید واژگان
تلمیحآشناییزدایی
ایهام
اشارات داستانی و حافظ
شماره نشریه
7تاریخ نشر
2013-07-231392-05-01
ناشر
دانشگاه سمنانشاپا
2008-95702717-090X
