تأثیر مکمل‌های آلی و معدنی روی بر فراسنجه‌های رشد، خصوصیات لاشه و سرم بره‌های سنجابی

Abstract

هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر مکمل روی-متیونین و سولفات روی بر صفات رشد، خصوصیات لاشه و غلظت عنصر روی و عنصر مس سرم خون و غلظت روی (میلی‌گرم/کیلوگرم) در بافت‌های مختلف لاشه و خصوصیات لاشه شامل صفات طولی، وزن بخش‌های مختلف و آلایش‌های داخلی و خارجی آن در بره‌های سنجابی بود. نتایج نشان داد استفاده از مکمل سولفات روی سبب کاهش معنی‌دار ماده خشک مصرفی؛ وزن نهایی، وزن لاشه بدون دنبه و طول لاشه نسبت به دو گروه شاهد و مکمل روی آلی گردید (05/0>P). مکمل روی آلی سبب افزایش‌معنی‌دار طول ران و دست گردید (001/0=P). غلظت روی در دو عضله چهار سر ران (Quadriceps femoris) و راسته (Longissimus dorsi ) تحت تأثیر استفاده از مکمل روی آلی یا معدنی روی قرار نگرفت ولی غلظت روی در بافت‌های پانکراس، شش‌ و قلب بره‌های دریافت کننده مکمل روی آلی؛ بیشتر از دو گروه دیگر بود (001/0=P). اندازه‌گیری غلظت عنصر روی در مدفوع نشان داد زیست فراهمی مکمل سولفات روی کمتر از مکمل روی-متیونین می‌باشد (001/0=P). غلظت عنصر روی و مس سرم در بره‌های دریافت کننده مکمل روی آلی و معدنی تحت تأثیر مکمل معدنی روی قرار نگرفت(05/0<P). نتایج این آزمایش نشان داد، استفاده از مکمل روی معدنی (سولفات روی)، رشد و مقدار خوراک مصرفی بره‌ها را کاهش می‌دهد؛ اگر چه ضریب تبدیل خوراک تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. همچنین استفاده از مکمل روی آلی (روی متیونین) تأثیری بر رشد بره‌ها نداشت ولی سبب افزایش غلظت عنصر روی در بافت شش و قلب گردید.