اثر دانه گشنیز (Coriandrum sativum) و آلفا-توکوفریل‌استات در جیره بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده و قابلیت هضم مواد مغذی جوجه‌های‌گوشتی

Abstract

در این پژوهش اثر افزودن دانه گشنیز و آلفا-توکوفریل استات به جیره جوجه‌های‌گوشتی بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده ‌کوچک و قابلیت‌هضم مواد مغذی از سن 1 تا 42 روزگی بررسی شد. تعداد 240 قطعه جوجه‌گوشتی یک‌روزه سویه کاب500 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار، 3 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. تیمارها شامل، کنترل منفی (جیره پایه ذرت- سویا بدون افزودنی خوراکی)، کنترل مثبت (جیره پایه همراه با 250 میلی‌گرم در کیلوگرم آلفا-توکوفریل استات) و گروه‌های آزمایشی سوم و چهارم به ترتیب دارای جیره پایه همراه با 3/0 یا 6/0 درصد دانه گشنیز بودند. بر اساس نتایج حاصله جوجه‌های تغذیه شده با تیمار دانه گشنیز در مقایسه با گروه‌های کنترل تفاوت معنی‌داری در میانگین افزایش وزن روزانه، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی نداشتند. عمق کریپت و سطح جذبی پرزها در جوجه-های تغذیه شده با جیره حاوی 6/0 درصد دانه گشنیز نسبت به گروه کنترل منفی به طور معنی‌داری افزایش یافت (به‌ترتیب 011/0±22/0 و 009/0±66/0 در مقابل 004/0±21/0 و 012/0±60/0 میلی‌متر و میلی‌متر مربع). افزودن 6/0 درصد دانه گشنیز در جیره باعث افزایش معنی‌دار قابلیت هضم پروتئین (به‌مقدار99/3 درصد) و چربی (به مقدار33/4 درصد) در مقایسه با تیمار کنترل منفی شد. در کل با توجه به نتایج این تحقیق، افزودن دانه گشنیز در سطح 6/0 ‌درصد در جیره جوجه‌های گوشتی، به دلیل بهبود شاخص‌های ریخت‌شناسی روده کوچک و افزایش قابلیت هضم چربی و پروتئین پیشنهاد می‌شود.