گزاره های غیرفعلی در زبان فارسی

Abstract

مقاله حاضر به بررسی گزاره­های غیرفعلی در فارسی و ویژگی­های آنها در مقایسه با گزاره­های فعلی می­پردازد. در گزاره­های غیرفعلی، معمولاً عنصری غیرفعلی، مانند گروه اسمی، گروه صفتی یا گروه حرف اضافه­ای گزاره جمله است، و معمولاً فعلی ربطی نیز در کنار آنها به کار می­رود. ابتدا بر اساس محدودیت­های گزینشی، تقلیل به واژه­بست و استفاده از عنصرغیرفعلی مفرد استدلال می­شود که بخش غیرفعلی در جملات دارای فعل ربطی، نقش گزاره دارد. سپس انواع گزاره­های غیرفعلی در فارسی توصیف می­شود و آن­گاه به تفاوت دو فعل «بودن» و «شدن» بر اساس نوع عمل آنها در فارسی اشاره می­شود.