بررسی سه شگفتی علمی قرآن در آیة «دحوالأرض»

Abstract

در راستای تقابل با چالش‌های قرون اخیر در ارتباط با <em>قرآن</em> <em>کریم</em> و پندارهای مغرضانة برخی مستشرقان مبنی بر ناکارآمدی آیات <em>قرآن</em> در عصر حاضر، دانشمندان حوزة علوم <em>قرآن</em> به دفاع از ساحت <em>قرآن</em> <em>کریم</em> برخاسته‌اند و بحث اعجاز علمی <em>قرآن</em> را مطرح ساخته‌اند. از جمله آیات مرتبط با این مضمون، آیة معروف به «دحوالأرض» است:P<strong>وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَئهَا</strong>O (النازعات/ 30). پژوهش حاضر که مبتنی بر بررسی‌های کتابخانه‌ای و روش توصیفی ـ تحلیلی است، بیانگر سه شگفتی علمی <em>قرآن</em> دربارة زمین است که عبارتند از: «چگونگی آفرینش اولیه، حرکت و کُروی بودن زمین». بدین ترتیب، علاوه بر آنکه فحوای آیه دلالت بر نظریه‌ای متضمن پرتاب زمین از خورشید، حرکت دورانی و انتقالی و نیز شکل کُروی زمین دارد، مبین شگفتی‌های ادبی ـ بلاغی <em>قرآن</em> در استخدام واژة «دحو» و نیز بیانگر اشاراتی از <em>قرآن</em> است که حقایق آن بر علم سبقت گرفته‌است.