بررسی الگوهای گذران اوقات فراغت توانخواهان جسمی (نمونه موردی: توانخواهان جسمی شهر کاشان)

Abstract

چکیده <em>بررسی چگونگی گذران اوقات فراغت توانخواهان به ‌منظور شناسایی محدودیت‌ها و نقاط ضعف بر پایه نظر آنان امری لازم در برنامه‌ریزی است که نتایج حاصل، برای بهبود خدمات رسانی و سرمایه‌گذاری مناسب با هدف گذران حداقل بخشی از اوقات فراغت توانخواهان در جامعه مؤثر خواهد بود. هدف از پژوهش، شناسایی نحوه‌ی گذران اوقات فراغت توانخواهان جسمی در شهر کاشان است. تحقیق از نوع کاربردی و ابزار پژوهش، پرسشنامه‌ای با 66 گویه است که پس از مطالعه پیشینه و مبانی نظری تحقیق با رویکرد بهبود توانمندی توانخواهان جسمی در مدیریت اوقات فراغت خویش تدوین و طراحی گردید. روایی ابزار با نظر متخصصان و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ به میزان 776/. به تأیید رسیده است. نتایج حاصل از پرسشنامه، با نرم‌افزارهای </em><em>AMOS</em><em> و </em><em>SPSS</em><em> تحلیل شده است. یافته‌ها نشانگر آن است که فعالیت‌های داخل خانه با بار عاملی 93/0 نقش بیشتری در گذران اوقات فراغت توانخواهان داشته است. معاشرت با دوستان با بار عاملی 77/. در رتبه دوم قرار گرفته است. فعالیت‌های کامپیوتری، رسانه‌های جمعی و خانواده به ترتیب در رتبه‌های بعدی قرار داشته است. نتایج بررسی مشکلات توانخواهان برای گذران اوقات فراغت بیانگر آن است که ایمنی کم وسایل ورزشی و عدم وجود وسایل مناسب برای ورزش با بار عاملی 90/0 از موانع اصلی گذران اوقات فراغت است. موانع مهم دیگر به ترتیب عدم تعبیه نیمکت، عدم وجود وسایل مناسب برای بازی، عدم وجود مسیرهای پیاده‌روی استاندارد، عدم وجودکفپوش مناسب و نبود پارکینگ به ترتیب با وزن‌های رگرسیونی 88/0، 82/0، 81/0، 77/0و 57/0 می‌باشد. به منظور بهبود الگوی گذران اوقات فراغت توانخواهان جسمی ارائه برنامه‌های توانبخشی مبتنی بر مشارکت جامعه ضرورت خواهد یافت. در این راستا در قالب فعالیت‌های ششگانه توانبخشی آموزش در خانواده، آموزش در جامعه، ارجاع به سطوح بالاتر حمایتی و هدایتی توانخواهان جسمی، فراهم آوری و ارائه وسایل کمک توانبخشی، اشتغال و کاریابی توانخواهان و حمایت اجتماعی توانخواهان جسمی می‌تواند در برنامه‌ریزی اوقات فراغت و توانمندسازی آنان اثر گذار باشد.</em> <strong> </strong>