رابطه بین الگوهای ارتباطی با اعتماد زناشویی: کاربران فضای مجازی شهر لنگرود

Abstract

<strong>چکیده</strong><br /> <em>هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه بین الگوهای ارتباطی با میزان اعتماد زناشویی در بین کاربران متأهل فضای مجازی در شهر لنگرود است. تا در ایجاد سیاست‌های اجتماعی و رفاهی حوزه خانواده و گسترش برنامه‌هایی با محوریت نقش مددکاران اجتماعی در آموزش خانواده‌ها در قبل و بعد از ازدواج، مورد بهره‌برداری قرار گیرد. چارچوب نظری این پژوهش را نظریات سیستمی، ارتباطی، اعتماد بالبی و اعتماد گیدنز تشکیل داده‌اند.</em><em>روش پژوهش پیمایشی بوده و داده‌ها از طریق شیوه نمونه‌گیری احتمالی از نوع خوشه‌ای چندمرحله‌ای و با استفاده از پرسشنامه‌های اعتماد رمپل و هولمز (</em><em>TS</em><em>)، الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی (</em><em>CPQ</em><em>) و پرسشنامه دموگرافیک جمع‌آوری شدند. حجم نمونه شامل 382 نفر از کاربران متأهل تلفن همراه و فضای مجازی شهر لنگرود است. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌های استنباطی از آزمون‌های همبستگی خی دو، </em><em>v</em><em> کرامرز و گاما در نرم‌افزار </em><em>spss</em><em> نسخه 23 بهره گرفته شد</em><em>.</em><em>یافته‌ها نشان داد رابطه معناداری بین زیرمقیاس‌های الگوهای ارتباطی و زیرمقیاس‌های اعتماد زناشویی و همچنین کل میزان اعتماد زناشویی وجود دارد. همچنین نتایج این تحقیق نشان داد استفاده از فضای مجازی به‌صورت غیرمستقیم و از طریق الگوهای ارتباطی که زوجین در زندگی مشترک خود انتخاب می‌کنند با اعتماد زناشویی در ارتباط است و درواقع کاهش یا افزایش اعتماد در بین کاربران متأهل فضای مجازی، از تبعات نوع الگوهای ارتباطی انتخابی زن و شوهر است. نتایج این مطالعه در راستای کاهش آسیب‌های اجتماعی فضای مجازی، بر سیاست‌های پیشگیرانه مبتنی بر ارتقاء الگوهای مثبت ارتباطی زن‌وشوهری از طریق آموزش تأکید دارد.</em><br /> <strong> </strong><br /> <strong> </strong>