مقایسه میزان کفایت اجتماعی، خودکارآمدی و بهزیستی روانی در دانش‌آموزان نابینا، ناشنوا و عادی.

Abstract

<strong>چکیده</strong><br /> <em>هدف پژوهش حاضر مقایسه میزان کفایت اجتماعی، خودکارآمدی و بهزیستی روانی در دانش‌آموزان نابینا، ناشنوا و عادی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش‌آموزان دختر نابینا، ناشنوا و عادی شهر خرم‌آباد در سال تحصیلی 95-1394 بود؛ که با استفاده از روش علّی- مقایسه‌ای از هر گروه (نابینا، ناشنوا، عادی) 30 نفر </em><em>به شیوه همتاسازی</em><em> با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. مقیاس‌های </em><em>بهزیستی روان‌شناختی ریف (</em><em>(</em><em>RSPWB</em><em>، خودکارآمدی بندورا و کفایت اجتماعی فلنر اجرا شد. نتایج نشان داد که بین گروه‌های نابینا، ناشنوا و عادی از نظر میزان کفایت اجتماعی، خودکارآمدی و بهزیستی روانی با یکدیگر تفاوت معنی‌داری وجود داشت (001/0</em><em>P<</em><em>). به‌نحوی‌که </em><em>میزان کفایت اجتماعی، خودکارآمدی و بهزیستی روانی در دانش‌آموزان عادی بیشتر از دانش‌آموزان نابینا و ناشنوا است. از سویی میزان کفایت اجتماعی، خودکارآمدی و بهزیستی روانی در دانش‌آموزان نابینا بیشتر از دانش‌آموزان ناشنوا است. با توجه به شیوع بالای نابینایی و ناشنوایی در جامعه، نتایج این‌گونه تحقیقات باید در اختیار مراکز و سازمان‌های مختلف مربوطه قرار گیرد تا آن‌ها بتوانند بر اساس نتایج پژوهش، برنامه‌ریزی مناسبی داشته باشند.</em><br /> <strong><br /></strong>