مشروعیت به‌کارگیری فناوری مین‌های دریایی در زمان صلح، با تأکید بر ضرورت آموزش قواعد کنوانسیون حقوق دریاها

Abstract

توسعه و بهکارگیری فناوریهای جدید به عنوان تسلیحات، از قبیل رباتهای نظامی، وسایل بدون سرنشین و مینهای دریایی، منجر به بروز نگرانی‌های جدی و مسائل جدالآمیز بسیاری در زمینه‌های اخلاقی و حقوقی شده است. فناوری مینهای دریایی، یکی از ابزارهایی است که دارای کارکردی دوگانه، و ابزاری موثر در زمان صلح و جنگ میباشد. یقینا، مینگذاری در دریا در زمان صلح و شرایط بحرانی میتواند مخاطراتی برای آزادی و حق عبور و مرور و آزادی کشتیرانی صلحآمیز در قلمروهای مختلف دریایی در بر داشته باشد. از اینرو فناوریهای نوین مین تا حدودی میتواند از مخاطرات مربوطه جلوگیری نموده و بسته به نوع مین تعهدات دولتها نیز متفاوت باشد. کنوانسیون حقوق دریاها تلویحا فعالیتهای نظامی در عرصه دریا را پذیرفته است، این نقش برعهده نیروهای دریایی میباشد. بنابراین ضرورت آموزش این قواعد زمینه آشنایی کارکنان نیروی دریایی با قواعد بهکارگیری این نوع سلاح در عرصه دریا را فراهم میآورد تا از هر گونه مسئولیت بینالمللی جلوگیری نماید. لذا در این مقاله نگارندگان مشروعیت بهکارگیری فناوری مینهای دریایی در زمان صلح را اثبات کرده و ضمن بررسی آراء دیوان بینالمللی دادگستری تأیید میکنند، تخطی از این قواعد موجبات مسئولیت بینالمللی دولت را در پی خواهد داشت، که آموزش قواعد کنوانسیون حقوق دریاها به کارکنان نیروی دریایی نه تنها از ایجاد مسئولیت بینالمللی دولت جلوگیری مینماید، بلکه زمینه بهکارگیری مشروع هر نوع فنآوری دریایی، از جمله مینهای دریایی را مطابق با قواعد کنوانسیون حقوق دریاها فراهم میآورد. روش تحقیق حاضر تحلیلی – تدوینی، و روش جمعآوری اطلاعات کتابخانهای- اسنادی است.