مقایسه و ارزیابی مدل‌‌‌های احتمالی آرایش رفتار الاستیک خطی و غیرخطی مصالح در قشرهای روسازی آسفالتی به روش مکانیستیک-‌تجربی

Abstract

<em>تاکنون مدل رفتاری ثابتی طراحی نشده است که توانایی توصیف کامل رفتار پیچیده مصالح، نظیرمصالح سنگی را در تمامی شرایط دارا باشد.</em> <em>لایه‌های روسازی‌های آسفالتی معمولاً به دلیل ملاحظات اقتصادی از جنس‌های متفاوت و در ضخامت‌های گوناگون ساخته می‌شوند. در این مقاله به منظور بررسی تأثیرگذاری نوع رفتار مصالح لایه‌ها بر عمر روسازی‌های آسفالتی، 6 مدل روسازی با آرایش رفتاری متفاوت در مدل1، بستر و زیراساس الاستیک خطی و اساس الاستیک غیرخطی، در مدل2، اساس و بستر خطی و زیراساس غیرخطی، در مدل3 اساس و زیراساس خطی و بستر غیرخطی، در مدل4 اساس و زیراساس غیرخطی و بستر خطی، در مدل5 بستر و زیراساس غیرخطی و اساس خطی، در مدل6 بستر و اساس غیرخطی و زیراساس خطی با نرم‌افزار </em><em>Kenlayer</em><em> طراحی شده است. در تمامی مدل‌ها رفتار لایه آسفالتی، ویسکوالاستیک است. به منظور بهره‌مندی از شرایط اقتصادی در اجراء، هر مدل در 2 نوع مصالح درشت‌دانه/ ریزدانه و تغییر ضخامت لایه‌ها بررسی شده است. بهترین مدل در محدوده‌ عمر 12 الی 25 سال مربوط به مدل 3و5و6 با عمرهای 18و19و24و29 سال و بدترین مربوط به مدل 1و6،4،2 در حالت ریزدانه با عمرهای 5و6و7 سال است. </em><em>بنابر نوع آرایش رفتار مصالح و ضخامت لایه‌ها، عامل مخرب روسازی بین دو نسبت آسیب با معیار کرنش کششی افقی زیرلایه آسفالت و کرنش فشاری قائم بالای خاک بستر متغیر است. تغییر ضخامت لایه ها سبب ایجاد نتایج متفاوتی در مدل­ها شده است. با افزایش ضخامت لایه زیراساس و کاهش ضخامت لایه اساس در مدل1 و 2 به ترتیب 3 و 11 سال افزایش عمر حاصل شده است که می توان طرح را از لحاظ هزینه نیز بهبود داد ‌ولی در مدل‌های3و5و6، هر 2 حالت افزایش و کاهش عمر را نشان می­دهد و در مدل 4 تأثیر محسوسی ایجاد نشده است.</em>