مطالعه قابلیت سیلو شدن علوفه آرتیچوک و اثر افزودن سطوح مختلف ملاس بر خصوصیات سیلویی آن

Abstract

علوفه آرتیچوک (معروف به سیب‌زمینی‌ترشی) در مرحله شروع گلدهی درو شد و پس از چاپر نمودن با سه سطح صفر، پنج و 10 درصد ملاس (در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و پنج تکرار) در سیلوهای آزمایشگاهی سیلو گردید. پس از گذشت 60 روز، سیلوها باز شد و ضمن نمونه‌برداری، مورد ارزیابی قرار گرفتند. ارزیابی ظاهری علوفه سیلو شده با استفاده از شاخص‌های بو، بافت و رنگ مواد سیلو شده صورت گرفت. بلافاصله پس از نمونه‌برداری نسبت به تعیین pH و ماده خشک اقدام گردید. نیتروژن آمونیاکی، اسیدهای آلی و ترکیبات شیمیایی نمونه‌ها نیز اندازه‌گیری شد. در ارزیابی ظاهری، بوی تخمیر مناسب، عدم تغییر در ساختمان برگ و ساقه و نداشتن چسبندگی و ثابت ماندن رنگ اصلی گیاه مشاهده گردید. با افزایش سطوح ملاس، میزان pH، نیتروژن آمونیاکی، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی به صورت خطی کاهش یافت، اما میزان ماده خشک، ماده آلی و کربوهیدرات‌های محلول در آب به صورت خطی افزایش یافت (01/0P<). با افزایش سطح ملاس غلظت اسید استیک کاهش یافت (01/0P=) اما غلظت اسید لاکتیک و اسید بوتیریک تحت تأثیر قرار نگرفت. به طورکلی می‌توان چنین نتیجه‌گیری نمود که شاخص‌های اصلی (اسید لاکتیک و pH) در سیلاژهای آزمایشی مشابه و قابل قبول بود. بنا براین میزان کربوهیدرات محلول در علوفه آرتیچوک، در مرحله گلدهی، برای تخمیر سیلویی کافی بوده و می‌توان از آن سیلاژ قابل قبولی تهیه نمود.