تأمّلی در زبان ادبی رودکی
(ندگان)پدیدآور
مدرسی, فاطمهنوع مدرک
Textمقاله علمی
زبان مدرک
فارسیچکیده
زبان ادبی، نوعی زبان است که هدف آن آفرینش هنری و خلق زیبایی و انتقال احساسات و عواطف به مخاطبان است. پژوهش در زمینه کارکرد زبان ادبی یک شاعر، بدون در نظر گرفتن مسایل کلی مربوط به زبان او مثمر ثمر نیست؛ از این رو، نگارنده بر آن است تا اجزا و ساختار زبان رودکی را که در آفرینش زبان ادبی او در پیوند با یکدیگر تأثیرگذار بودهاند، مورد بررسی و مداقه قرار دهد. رودکی در به کارگیری عناصر زبان و گزینش واژگان در شعر، شاعری کمنظیر است. زبان ادبی رودکی در عین زیبایی از سادگی و روانی کمنظیری برخوردار است. بدون تردید، غنای زبان پارسی در سده چهارم مدیون تلاشی است که او و گویندگان معاصر وی از خود نشان دادهاند.
کلید واژگان
زبان ادبیزبان خبری
رودکی
سادگی زبان
واژۀ متروک
مختصّات نحوی
نقد و شرح متون ادب فارسی
شماره نشریه
2تاریخ نشر
2009-06-221388-04-01
ناشر
معاونت پژوهش وفناوری دانشگاه اصفهانUniversity of Isfahan
سازمان پدید آورنده
استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ارومیهشاپا
2008-54862476-3268




