اندرزهای مینوی‌ خرد و تأثیر آن بر شاهنامة فردوسی

Abstract

<em>مینوی خرد</em> یکی از مهم‌ترین اندرزنامه‌های دورة فارسی میانه و ادبیات پهلوی و از متون به‌دینان است. این اثر کم‌حجم، سرشار از پند و اندرزهای زیبا و خردمدارانة دینی و تجربی در زمینه‌های گوناگون است. <em>شاهنامه</em> اثر بزرگ فردوسی، چکیده و میراث‌دار فرهنگ ایران باستان و پیش از اسلام و نیز نگهدارندة این فرهنگ از خطر نابودی است. مسئلة پژوهش این است که آیا پند و اندرزهای <em>مینوی خرد</em> بر<em> شاهنامه</em> تأثیر گذاشته‌ و آیا فردوسی به این اندرزنامة خرد‌محور توجه داشته‌ است؟ روش پژوهش، توصیفی - تحلیلی و برپایة مطالعة متون و مقالات، همچنین گردآوری شاهدها و بیان تأثیرات است. نتیجة بررسی دو اثر، بیانگر تأثیر این خردنامۀ کوتاه بر <em>شاهنامة</em> بزرگ در زمینه‌‌های گوناگون پند و اندرز است. جایگاه والای خرد در <em>شاهنامه</em> در فرهنگ ایران باستان ریشه دارد و <em>مینوی خرد</em> در انتقال این موضوع به <em>شاهنامه</em> نقش بسزایی داشته ‌است. فردوسی تنها گزارندة این مفاهیم اخلاقی نیست؛ بلکه ‌‌‌‌با قریحه و ذوق هنری و ادبی بسیار خود، بر غنای این مضامین افزوده؛ آنها را پرورده و به مخاطبان خود عرضه کرده ‌است.<br />