مطالعه‌ی اثر ناپایداری زانو بر تعادل، الگوی راه رفتن، عملکرد فیزیکی، شاخص گام برداری پویا و کیفیت زندگی زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو

Abstract

زمینه و هدف: یکی از مشکلات رایج بیماران دارای استئوآرتریت، ناپایداری زانو می­ باشد، که عملکرد آن ها را تحت تأثیر قرار می­ دهد. هدف این پژوهش، بررسی اثر ناپایداری خودگزارشی، بر پارامترهای گام­ برداری، شاخص گام­ برداری پویا، تعادل و کیفیت زندگی بیماران دارای ناپایداری زانو بود. مواد و روش­ ها: در این مطالعه­ ی مقطعی، 68 بیمار استئوآرتریتی با تأیید پزشک متخصص و معیارهای ورود به مطالعه، در پژوهش شرکت نمودند. 31 بیمار در گروه دارای ناپایداری و 37 بیمار در گروه بدون ناپایداری زانو قرار گرفتند. تست­ بِرگ برای ارزیابی تعادل؛ اثر کف­ پا برای ارزیابی الگوی گام‌برداری؛ WOMAC برای ارزیابی عملکرد؛ SF36 برای ارزیابی کیفیت­ زندگی؛ (UGT) Up and Go Test، بالا و پایین رفتن از پله و 40 متر راه رفتن برای ارزیابی عملکرد فیزیکی و تست گام­ برداری پویا، استفاده شد. برای مقایسه­ ی میانگین­ ها از t- مستقل با آلفای 05/0 و فاصله اطمینان 95% استفاده گردید. یافته­ ها: یافته­ ها نشان داد که بین دو گروه در نمره­ ی بِرگ (016/0P=) و نمره­ های سه متغیر مربوط به فعالیت­ های فیزیکی شامل (016/0P=) UGT؛ بالا و پایین رفتن از پله (05/0 P=و 027/0P=)، تفاوت معناداری وجود داشت. همچنین گروه­ ها تنها در بعد سفتی مفصلی WOMAC با هم تفاوت معنادار داشتند (004/0P=). اما، گروه­ ها در گام­ برداری پویا، الگوی گام­ برداری و کیفیت­ زندگی با هم تفاوتی نداشتند (05/0P>). نتیجه­ گیری: با مشاهده­ ی اثر ناپایداری مفصلی بر فاکتورهای کلیدی در انجام فعالیت­ های فیزیکی روزانه و پیشگیری از سقوط بیماران استئوآرتریتی زانو، به پزشکان و فیزیوتراپ­ ها توصیه می­ شود تا قبل از هرگونه مداخله­ ی توان بخشی به شناسایی این بیماران با ویژگی ناپایداری پرداخته و راهکارهای مناسبی جهت بهبود آن طراحی نمایند.