کاربرد رهیافت فازی در تعیین الگوی بهینه کشت در راستای نیل به اهداف توسعه پایدار روستایی: زیربخش زراعت، شهرستان آمل

Abstract

با توجه به نقش و اهمیت مدیریت واحدهای زراعی، استفاده از مدل‌های برنامه‌ریزی ریاضی در تعیین الگوی بهینه کشت نقشی به­سزا دارد. در تحقیق حاضر، روش برنامه‌ریزی آرمانی فازی در راستای بهینه‌سازی الگوی کشت در قالب اهدافی شامل پنج سناریو (بیشینه­سازی سود، نیل به خودکفایی در محصولات اساسی زراعی، توسعه پایدار کشاورزی، افزایش اشتغال، و دستیابی هم‌زمان به اهداف یادشده) مورد توجه قرار گرفت. اهمیت این اهداف در دستیابی به توسعه پایدار روستایی است که در آن، پایداری سه بعد اقتصادی، زیست­محیطی و اجتماعی را دربرمی­گیرد. اطلاعات مورد نیاز پژوهش با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و از طریق تکمیل 124 پرسشنامه از سطح شهرستان آمل به­دست آمد. نتایج الگوها نشان داد که در صورت لحاظ کردن اهداف به­طور هم‌زمان، تعاملی میان مدل فازی سناریوهای یک تا چهار به­وجود می‌آید؛ در این مدل، به آرمان‌های اقتصادی و اجتماعی کمتر توجه شده و در مقابل، آرمان‌های زیست­محیطی و خودکفایی تا حد زیادی تأمین شده است.