کاربرد شاخص‌ تنوع غذایی در بررسی وضعیت امنیت غذایی مناطق روستایی ایران

Abstract

بررسی عملکرد تغذیه‌ای خانوارها ابزاری مناسب برای تشخیص میزان دسترسی آنها به مواد غذایی است. از این­رو، برای بررسی وضعیت امنیت غذایی مناطق روستایی کشور، از سه شاخص «میانگین نسبت کفایت غذایی»، «بری» و «آنتروپی» در قالب شاخص‌های تنوع غذایی استفاده می­شود. نتایج نشان می‌دهد که دهک‌های پایین درآمدی از تغذیه­ای قابل قبول برخوردار نیستند و مواد مغذی به اندازه کافی به آنها نمی‌رسد؛ همچنین، گروه‌های کم­‌درآمد نسبت به گروه‌های پر‌درآمد از تنوع کمتری در مصرف اقلام خوراکی برخوردارند، که می‌توان آن را ناشی از درآمد اندک خانوارهای دهک‌های اولیه دانست. از این­رو، توصیه می‌شود که دولت به شناسایی خانوارهایی بپردازد که با توجه به نقشه امنیت غذایی در کشور، نیاز به حمایت دارند و همچنین، هدفمندی نظام پرداخت یارانه را بر اساس کالاهایی که نقش اساسی در تأمین انرژی هر فرد دارند، در دستور کار خود قرار دهد.