بررسی خشونت فیزیکی در محل کار علیه پرسنل فوریت‌های پزشکی در سال 1392

Abstract

مقدمه: پرسنل فوریت‌های پزشکی به دلیل ماهیت خاص شغل و قرارگیری در موقعیت‌های پرتنش، نسبت به دیگر پرسنل بخش درمان در معرض خشونت فیزیکی محل بیشتری قرار دارند. این پژوهش با هدف بررسی خشونت فیزیکی محل کار علیه پرسنل فوریت‌های پزشکی شمال استان خوزستان صورت پذیرفت.مواد و روش: این پژوهش به صورت مقطعی-توصیفی و به روش سرشماری بر روی تعداد 144 پرسنل فوریت پزشکی شمال استان خوزستان در سال 1392 انجام گرفت. اطلاعات، با استفاده از پرسشنامه تجربه خشونت فیزیکی و واکنش به خشونت و علل آن جمع‌آوری شد. داده‌ها توسط نرم‌‌افزار SPSS 18 و با استفاده از آزمون‌های توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. نتایج: یافته ها نشان داد 7/34درصد پرسنل خشونت فیزیکی را تجربه کرده بودند که 7/85 درصد خشونت‌ها در صحنه حادثه اتفاق افتاده بود. همچنین 7/41درصد آن‌ها توسط خود بیماران به انجام رسیده بود. بین خشونت اعمال شده علیه پرسنل با شیفت کاری پرسنل(01/0P=) و محل ماموریت‌های اورژانسی(001/0P=) ارتباط آماری معنی‌دار وجود داشت. به علاوه، شایعترین علت خشونت از نظر پرسنل، کمبود آگاهی مردم نسبت به وظایف فوریت‌های پزشکی بود و بیشترین واکنش در مقابل خشونت، دعوت کردن مهاجم به آرامش بود.بحث و نتیجه گیری: با توجه به میزان بالای خشونت فیزیکی علیه پرسنل فوریت ها، می‌توان تدوین برنامه های بازآموزی جهت آموزش اقدامات لازم برای به حداقل رساندن خشونت محل کار و به حداکثر رساندن عملکرد موثر پرسنل در هنگام مواجهه با آن را پیشنهاد کرد. به علاوه آموزش مردم از طریق رسانه های جمعی پیشنهاد می گردد.