مقایسه دقت رادیوگرافیهای داخل دهانی معمولی (F,E-speed) و دیجیتال (CMOS) در اندازهگیری طول کارکرد

Abstract

مقدمه: تعیین طول کارکرد صحیح یکی از فاکتورهای مهمی است که منجر به موفقیت درمان کانال ریشه می‌شود. هدف از این مطالعه مقایسه دقت رادیوگرافی‌های معمولی (F,E-speed) و دیجیتالComplementary Metal Oxide Semiconductor (CMOS) در اندازه گیری طول کارکرد بود.مواد و روش: در مطالعۀ حاضر که از نوع آزمایشگاهی(Laboratory) بود، حفرات دسترسی در 40 دندان کشیده شده سانترال ماگزیلا با کانال مستقیم و منفرد تهیه شدند. K-file شماره 15 درون هر کانال برده شد تا زمانی که نوک فایل از میان فورامن اپیکال نمایان شد. سپس فایل خارج و توسط یک کولیس دیجیتالی با دقت 01/0 میلی متر اندازه‌گیری شد. طول کارکرد واقعی یک میلی متر کمتر از اندازه نشان داده شده توسط کولیس در نظر گرفته شد (Gold standard). در مرحله بعد، هر دندان همراه K-file مربوطه در داخل یک جمجمه خشک شده قرار داده شد و سپس رادیوگرافی های معمولی و دیجیتال به روش موازی از دندان ها تهیه گردید. تمام کلیشه‌های رادیوگرافی توسط دو رادیولوژیست اندازه‌گیری شدند. آنالیز آماری توسط تحلیل پراش با اندازه‌گیری‌های مکررو آزمون tزوجی صورت گرفت.یافته‌ها: اختلاف آماری معنی‌داری بین رادیوگرافی‌های معمولی و دیجیتال در اندازه‌گیری طول کارکرد مشاهده نشد (05/0<P). رادیوگرافی‌های معمولی و دیجیتال به طور قابل توجهی مقادیر بالاتری را نسبت به Gold standard نشان دادند(001/0>P)بحث و نتیجه‌گیری: اگرچه CMOS ارجحیت قابل توجهی نسبت به رادیوگرافی معمولی نداشت، اما اگر هر دو تکنیک در دسترس هستند، استفاده از CMOS (رادیوگرافی دیجیتال) به علت کاهش قابل توجه دوز اشعه توصیه می‌شود.