بررسی میزان شیوع پو سیدگی دندانی در بیماران مبتلا به دیابت منطقه ششده قره بلاغ

Abstract

مقدمه: دیابت یک بیماری متابولیک است که با افزایش غیرطبیعی گلوکز خون مشخص می گردد و می­تواند اثرات مخربی برروی بسیاری از بافتهای بدن از جمله دهان و دندان داشته باشد. پوسیدگی نیز یک تخریب موضعی پیشرونده در مینا و عاج می­باشد. در این تحقیق شیوع پوسیدگی دندان و ارتباط بین دیابت و پوسیدگی بیماران مبتلا به دیابت منطقه ششده قره بلاغ از توابع فسا بررسی شده است.مواد و روش: این تحقیق به روش مقطعی انجام گرفت. تعداد 130 بیمار مبتلا به دیابت مورد معاینه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه‌ای شامل اطلاعات دموگرافیک فرد و سطح تحصیلات و وضعیت بهداشت بیمار بود . در معاینه بیماران تعداد دندانهای موجود و پوسیده و پلاک ایندکس آنها ثبت شد. برای تعیین الری پلاک ایندکس (O'leary Plaque Index) محلول‌های آشکار ساز بر روی همه‌ی سطوح دندانی بالای لثه‌ای به کار برده شد. پلاک ایندکس بیماران کمتر از 20% به عنوان بهداشت دهان خوب، ایندکس بین 30-60 % به عنوان بهداشت دهان متوسط و ایندکس بالای70% به عنوان بهداشت دهان بد تفسیر شد.نتایج: در این مطالعه شیوع پوسیدگی بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مراکز درمانی منطقه ششده قره بلاغ 43% و شیوع از دست رفتن دندان ها 69% بود. بررسی های انجام شده وجود ارتباط مستقیم و معنی دار بین میزان تحصیلات افراد مورد مطالعه و تعداد دندان های موجود را نشان می دهد به طوری که با افزایش میزان تحصیلات، تعداد دندان های حفظ شده بیشتر می شود(0005/0P=) . به علاوه با بهبود بهداشت دهانی بیمار، تعداد دندان های موجود نیز بیشترشده است که از لحاظ آماری معنا دار بود (0006/0P=). همچنین شاخص تعداد دندان پوسیده به تعداد دندان موجود با افزایش میزان تحصیلات (0005/0 P=) و بهبود وضعیت بهداشت (0004/0P=) به طور معنی داری کاهش می‌یافت.بحث و نتیجه‌گیری: شیوع بالای شیوع پوسیدگی دندانی و از دست دادن دندان در بیماران دیابتی، نیاز مبرم مردم منطقه به تدابیر مناسب بهداشتی – درمانی، فراهم نمودن نیروی انسانی کارآزموده جهت آموزش بهداشت و آگاه نمودن بیماران از عوارض دهانی دیابت و اقدامات پیشگیری کننده را می‌طلبد.