تاثیر زمان قطع آخرین آبیاری و منابع مختلف کودی بر خصوصیات بنه زعفران

Abstract

به‏منظور بررسی تأثیر زمان قطع آخرین آبیاری و منابع مختلف کودی بر خصوصیات بنه‌ زعفران (<em>Crocus sativus </em>L<em>.</em>)، آزمایشی به‌صورت اسپیلت‏پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه‌ چهار ‌ساله تحقیقاتی جهاد کشاورزی واقع در روستای لاله‌زار، شهرستان بردسیر، استان کرمان در سال 95-1394 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل زمان قطع آخرین آبیاری (15 روز قبل از زمان عرف منطقه (اول اردیبهشت)، عرف (15 اردیبهشت) و 15 روز بعد از عرف (2 خرداد)) به عنوان عامل اصلی و منابع مختلف کودی (کود گاوی 40 تن در هکتار، کود مرغی 15 تن در هکتار، ورمی‏کمپوست 10 تن در هکتار، اسید هیومیک 2 کیلوگرم در هکتار و کود شیمیایی شامل 200 کیلوگرم در هکتار کود اوره و 140 کیلوگرم در هکتار فسفر و پتاسیم) به عنوان عامل فرعی بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تأثیر تیمار قطع آبیاری بر وزن تر و خشک بنه و متوسط وزن بنه معنی­دار (p≤0.05) بود، ولی تأثیر معنی­داری بر تعداد بنه در واحد سطح و تعداد جوانه در بنه نداشت. تأخیر در قطع آبیاری منجر به کاهش معنی‏دار صفات شد. به‏طوری‏که، بیشترین میزان وزن تر (5/516 گرم در متر مربع) و خشک (8/294 گرم در متر مربع) بنه و متوسط وزن بنه (21/4 گرم) در تیمار قطع زود هنگام آبیاری (قبل از عرف) حاصل شد. تأثیر منابع کودی نیز بر کلیه صفات مورد بررسی معنی‏دار بود. تمامی تیمارهای کودی به استثنای اسید هیومیک منجر به افزایش معنی‏دار وزن بنه نسبت به تیمار شاهد شدند. استفاده از ورمی‏کمپوست منجر به تولید بیشترین تعداد بنه در متر مربع (1/137)، وزن تر بنه (6/595 گرم در متر مربع)، وزن خشک بنه (341 گرم در متر مربع) و متوسط وزن بنه (30/4 گرم) شد. بیشترین تعداد جوانه در بنه (83/3) نیز در تیمار مصرف کود شیمیایی بدست آمد. بطورکلی، قطع آبیاری در اوایل اردیبهشت و استفاده از کود آلی ورمی‏کمپوست بهترین شرایط را برای تولید بنه زعفران در منطقه بردسیر کرمان دارا بودند.