بررسی عوامل مؤثر بر قانون‏گریزی رانندگان موتور سیکلت (موردکاوی: شرق استان تهران)

Abstract

قانون‏گریزی در حقیقت سرباز زدن و عدم پیروی از مقررات و قوانین مصوب جامعه، نهادها و تشکیلات و سازمان‏های گوناگون اجتماعی است که منجر به کارکردهای منفی در جامعه می شود و نگرش منفی به قانون، افزایش ارتکاب جرایم، کاهش مشارکت اجتماعی به دلیل افزایش روحیه فردگرایی و خودمداری، تضعیف انسجام اجتماعی و تزلزل در نظام حقوقی و مجموعه مقررات ثبت شده در هر سازمانی را با خود به همراه دارد. از این رو مقاله حاضر به بررسی عوامل مؤثر بر قانون گریزی موتورسواران پزداخته است. در این پژوهش متغیرهای زمینه ای، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی تأثیرگذار بر قانون گریزی مورد مطالعه قرار گرفتند. هدف از این پژوهش کاربردی است و روش مورد استفاده در این تحقیق روش پیمایشی(Survey) است. حجم نمونه در پژوهش حاضر، از طریق روش نمونه‏گیری خوشه‏ای چند مرحله‏ای به دست آمده است. برای تعیین حجم به رانندگانی که موتور سیکلت آن‏ها توقیف شده و به پارکینگ های شرق تهران انتقال داده شده مراجعه می کنیم و 300 پرسشنامه را در میان متخلفان قانون گریز توزیع کرده ایم. . نتیجه آلفای کرونباخ مقیاس نیز در تمامی ابعاد و شاخص کل بیش از 8% درصد بوده است. این پژوهش که برای تبیین قانون‏گریزی صورت گرفته، نتایج بدست آمده نشان می‌دهد متغیرهای فردگرایی، خودکنترلی، کنترل غیر رسمی، کنترل رسمی به ترتیب بیشترین میزان همبستگی را با قانون‏گریزی دارند.