توصیف کمی اثر کاهش پتانسیل آب بر جوانه ‏زنی بذر کرچک (Ricinus communis L.)‏ با استفاده از مدل‏های هیدروتایم

Abstract

مدل‏سازی جوانه‏زنی با استفاده از مدل‏های هیدروتایم و هیدروترمال تایم به‏طور گسترده‏ای انجام می‏شود. در یک جمعیت بذری، تنوع در زمان جوانه‏زنی ناشی از تنوع پتانسیل آب پایه برای جوانه‏زنی کسر g (𝜓_b(g)) است که توسط توزیع نرمال مدل‏سازی می‏شود. در این آزمایش، فرض نرمال بودن توزیع 𝜓_b(g) با جوانه‏زنی بذرهای کرچک در محدوده‏ای از پتانسیل‏های آب (𝜓) در دماهای زیر مطلوب مورد آزمون قرار گرفت. چهار توزیع آماری ویبول، لوگ‏لجستیک، نرمال و گامبل برای نشان دادن تنوع نسبی 𝜓_b(g) مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که توزیع ویبول در همه دماهای مورد بررسی دارای بیشترین دقت برازش به داده‏های 𝜓_b(g) بود (AIC بین 1497- تا 1020-). ثابت هیدروتایم با افزایش دما کاهش یافت؛ بر اساس تابع توزیع ویبول مقدار آن از 71/242 مگاپاسکال ساعت در دمای 10 درجه سانتی‏گراد به 43/27 مگاپاسکال ساعت در دمای 35 درجه سانتی‏گراد رسید. همچنین بر اساس تابع ویبول، پتانسیل آب پایه برای جوانه‎زنی بذور کرچک در دماهای مختلف بین 93/0- تا 2- مگاپاسکال متغیر بود. توزیع نرمال لزوماً بهترین تابع برای پتانسیل آب پایه در مدل‏های هیدروترمال تایم نیست، لذا قبل از استفاده از یک مدل برای پیش‏بینی، توزیع 𝜓_b(g) در یک نمونه بذری باید مورد بررسی قرار گیرد و یک معادله مناسب انتخاب شود. با توجه به انعطاف‏پذیری توزیع ویبول، این مدل امکان پیش‏بینی دقیق جوانه‏زنی و نیز تعیین توزیع 𝜓_b(g) را فراهم می‏آورد.