پرورش لارو شیرونومیده (DIPTERA) با استفاده از سطوح مختلف پری بیوتیک و تاثیر آن بر عملکرد رشد تاسماهی سیبری (Acipenser baerii) انگشت قد

Abstract

استفاده از پری‌بیوتیک‌ها در آبزی‌پروری موجب بهبود عملکرد رشد، تقویت سیستم ایمنی، و افزایش مقاومت در برابر بیماری‌ها از طریق تعدیل میکروبیوتای روده می‌شود. این مطالعه در دو مرحله در ابتدا به منظور بررسی استفاده از پری‎بیوتیک پرودی 450 (حاوی مانان الیگوساکارید و بتاگلوکان) بر روی عملکرد رشد و مقدار کل زی‎توده در واحد سطح لارو شیرونومیده انجام شد. به این منظور، چهار سطح (تیمار) مختلف از پری‎بیوتیک شامل صفر (شاهد)، 250 (P250)، 500 (P500) و 750 (P750) میلی‎گرم تهیه شد و به یک کیلوگرم کود مرغی اضافه و سپس از این کود مرغی به عنوان بستر پرورش لارو شیرونومید در 3 تکرار استفاده شد. لاروها پس از ده روز پرورش در دمای 0.79 ± 25/71 درجه‎ سانتی گراد، صید شدند. در ادامه به مدت 14 روز به عنوان غذای تاسماهی سیبری انگشت قد (Acipenser baerii) با میانگین وزن اولیه 0.04 ± 1/14 گرم و با هدف بررسی تأثیر پری‎بیوتیک بر عملکرد رشد و برخی شاخص‌های ایمنی تاسماهی با همان تیمارها و در سه تکرار، استفاده شدند. پس از اندازه‎گیری شاخص‌های رشد در لاروهای شیرونومیده، مشخص شد که بیشترین وزن لارو را تیمار P250 دارا بود (0.5 ± 8/50 میلی گرم) همچنین بعد از آن تیمار P500 بهترین عملکرد رشد را دارا بود که با تیمار P250 اختلاف معنی دار نداشت ولی با تیمارهای P750 و شاهد دارای اختلاف معنی دار بود (0.05>p). در مقدار کل زیتوده در واحد سطح بین تیمارها، اختلاف معنی داری وجود نداشت (0.05