آسیب شناسی آموزش سازمانی دوره‌ عالی- رسته ای بر مبنای مدل سه شاخگی (مطالعه موردی: یکی از مراکز آموزشی آجا)

Abstract

پژوهش حاضر با هدف آسیب‌شناسی آموزش دوره‌ عالی- رسته‌ای یکی از مراکز آموزشی آجا بر مبنای مدل سه شاخگی انجام شده است. روش این پژوهش با استفاده از رویکرد آمیخته کیفی –کمی (لانه کرده) می-باشد. جامعه آماری آن شامل افراد خبره در سطح سازمان و دانش‌پژوهان مرکز آموزش موردنظر بود. برای جمع‌آوری داده‌ها از مصاحبه نیمه‌ساختاریافته و پرسشنامه استفاده گردید و تا زمان اشباع داده‌ها ادامه یافت. نقطه اشباع (نمونه) در این پژوهش 15 نفر از خبرگان و 35 نفر به عنوان گروه کانونی (دانش‌پژوهان) بودند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل مضمون و نرم‌افزار (Maxqda22) و برای رتبه‌بندی آسیب‌ها از آزمون ناپارامتریک فریدمن و نرم‌افزار spss بهره‌برداری شد. در بخش یافته‌ها از 108 مضمون پایه، 41 مضمون سازمان‌دهنده و 3 مضمون فراگیر، 15 مضمون در شاخه ساختاری؛ 19 مضمون در شاخه محتوایی و 7 مضمون در شاخه محیطی قرار گرفت. نتایج نشان داد آسیب‌های «کمبود نیروی انسانی متخصص و ماهر در بخش آموزش»، «آموزش سنتی‌محور (استاد-شاگردی)»، «عدم سطح‌بندی و تفکیک دانش‌پژوهان» و «ارتباط کمرنگ بین آموزش و مسیرهای شغلی کارکنان» به ترتیب از بالاترین درجه اهمیت برخوردار هستند. در پایان راهکارها و توصیه‌های لازم در جهت رفع آسیب‌ها ارائه گردید.