ردیابی، تأیید مولکولی و بررسی ژنوتیپی فاکتورهای حدت ‏trh‏ و ‏tdh‏ در ‏سویه‌های ویبریو پاراهمولیتیکوس از‎ ‎نمونه‌های ‏میگوی‎ ‎اخذشده از سطح ‏خرده‌فروشی‌های شهر کرمان

Abstract

باکتری ویبریو پاراهمولیتیکوس از جمله باکتری‌های مهم قابل انتقال از طریق غذا و آب می‌باشد. در این مطالعه 110 نمونه میگوی تازه به‌صورت تصادفی از مراکز خرده‌فروشی در شهر کرمان، در تابستان 1401 جمع‌آوری شد. در آزمایشگاه، نمونه‌ها بعد از هموژن‌شدن، در محیط TCBS آگار کشت داده شدند و به‌مدت 18-24 ساعت در دمای 37 درجه سانتی‌گراد در گرم‌خانه قرار گرفتند. پس از اتمام زمان انکوباسیون، کلنی‌های به رنگ سبز-آبی در محیط TCBS آگار به‌عنوان کلنی‌های ویبریو موردبررسی قرار گرفته و درنهایت با تست‌های بیوشیمیایی تأیید شدند. در این پژوهش، جهت استخراج ژنوم سویه‌های ویبریو پاراهمولیتیکوس از نمونه‌های میگو، از روش جوشاندن استفاده شد. سپس با استفاده از روش PCR، حضور ژن‌های حدت tdh و trh جهت تأیید مولکولی و تعیین فاکتورهای حدت بررسی شد. با توجه به نتایج بررسی حاضر، از میان 110 نمونه میگو کشت داده‌شده بر روی محیط TCBS آگار، 72 نمونه (45/65 درصد) دارای کلنی‌های سبز یا سبز-آبی بودند. از میان این 72 نمونه، 6/23 درصد نمونه‌ها از نظر وجود ژن tox به‌عنوان نشانگر ویبریو پاراهمولیتیکوس مثبت شناخته شدند. در مورد ژن‌های حدت، ژن tdh در دو جدایه ویبریو پاراهمولیتیکوس (7/2 درصد) شناسایی شد، اما هیچ نمونه‌ای از نظر ژن trh مثبت نبود. این مطالعه تأکید می‌کند که هرچند ویبریو پاراهمولیتیکوس به‌طور گسترده در محیط‌ها و غذاهای دریایی موجود است، اما بیش‌تر آن‌ها فاقد ژن‌های حدت tdh و trh می‌باشند.