تاثیر نیتراپایرین بر عملکرد ذرت و سورگوم علوفه‌ای در کشت خالص و مخلوط در شرایط متفاوت خاک‌ورزی

Abstract

افزایش کاربردکودهای شیمیایی و درصد بالای آبشویی آن ها منجر به کاهش کارایی آن ها و آلودگی محیط‌زیست می‌شود. از این رو مهارکننده‌های نیتریفیکاسیون خاک می‌تواند کارایی جذب را افزایش و میزان هدررفت کودهای اوره را کاهش دهد. کشت مخلوط یکی از راهکارهای افزایش تنوع زیستی و بهبود کارایی تولید در واحد سطح می‌باشد، از این رو کشت مخلوط ذرت و سورگوم علوفه‌ای در سطوح متفاوت کودی و خاک‌ورزی در سال زراعی 1401-1400 در شهرستان کرج اجرا گردید. تیمار‌ها شامل سامانه های خاک‌ورزی (مرسوم و بدون خاک‌ورزی)، نوع های متفاوت کود نیتروژن (شاهد، اوره و اوره + نیتراپایرین) بودند. الگوهای کشت نیز شامل کشت خالص سورگوم، ذرت علوفه‌ای و کشت مخلوط جایگزینی آن‌ها بودند. نتایج نشان داد بالاترین ارتفاع بوته (83/268 سانتی‌متر)، وزن تر علوفه (67/8 کیلوگرم در مترمربع) و نور جذب شده (32/1135 مگاژول در مترمربع) در خاک‌ورزی مرسوم و تیمار اوره + نیتراپایرین بدست آمد. بالاترین میزان LER (14/1 ) و محتوی کلروفیل (18/70 درصد) در خاک‌ورزی مرسوم و اوره + نیتراپایرین بود. به طور کلی نتایج نشان داد خاک‌ورزی مرسوم نسبت به بدون خاک‌ورزی عملکرد بالاتری در صفات داشت و این به دلیل نفوذ بهتر ریشه و آب می‌باشد. کاربرد نیتراپایرین نیز با نگه داشت اوره در محیط ریشه منجر به افزایش جذب و عملکرد می‌گردد. کشت مخلوط نسبت به خالص برتری داشت و این می‌تواند در کاهش مصرف آب با توجه مقاومت سورگوم علوفه ای به خشکی اثرگذار باشد.