تاثیر عملی افزایش تراکم بستر ساختگاه ناشی از کوبش شمع بر کاهش استعداد روانگرایی آن

Abstract

در این تحقیق از روش سید و ادریس برمبنای عدد SPT جهت ارزیابی استعداد روانگرایی لایه‌های ماسه‌ای محل ساختگاه پروژه‌ی سد و قفل کشتیرانی خرمشهر برای حمل و نقل رودخانه‌ای استفاده شده است. معیار ونگ، اندرو ومارتین با تمرکز بر اهمیت حدروانی و سید و همکاران نیز برای ارزیابی استعداد روانگرایی بخش ریزدانه بکار رفته است. برای زلزله‌های سطح 1 و سطح 2 ( با دوره بازگشت-های 75 و 475 سال)، حد مجاز برای ضریب اطمینان در برابر روانگرایی ترتیب برابر 1.5 و 1.1 فرض شده است. تعداد ضربات منجر به کوبش هر یک متر از طول تمام شمع‌ها در ساختگاه محاسبه شده است. تراکم بوجود آمده ناشی از کوبش شمع‌های سری اول معمولا سبب افزایش تعداد ضربات لازم برای کوبش شمع‌های سرس دوم شده است. نسبت افزایش تعداد ضربات لازم برای کوبش شمع‌ها در دو حالت شمع‌های سری دوم نسبت به سری اول برابر نسبت افزایش عدد SPT فرض گردیده است. سپس محاسبات تعیین ضریب اطمینان در برابر روانگرایی مجددا با اعداد جدید SPT انجام شده است. بکارگیری روش مورد اشاره، کاهش سطوح و عمق های مستعدد روانگرایی ناشی از تراکم لایه‌ها پس از کوبش شمع‌ها را نشان میدهد. در ساختگاه سد و قفل کشتیرانی مارد، افزایش نسبی عدد SPT نزدیک به بیست درصد بوده است. لذا روش پیشنهادی سبب کاهش هشت درصدی محدوده‌های مستعد روانگرایی شده است. ضمنا در محدوده‌هایی که در مطالعات فاقد استعداد روانگرایی تشخیص داده ولی ضریب اطمینان کمی داشته اند نیز افزایش تقریبا 9.5 درصدی ضریب اطمینان در برابر روانگرایی رخ داده است. روش پیشنهادی با افزایش نسبی عدد SPT میتواند منجر به افزایش دقت محاسبات روانگرایی در ساختگاه‌ها گردد.